Karadeniz'de amcam ile birlikte 50 derece açıyla olan topraklı bir yoldan gidiyordum. Yol değil aslında, neyse.
Solda olan ağaçların dallarını tutarak ve amcamın ayak izlerine basarak ilerliyorum güvenlik için. Soluma bakıyım dedim, bakmaz olaydım. Boş. Bildiğimiz boşluk. Ben panik oldum. Neyse ilerliyoruz ayağım kaydı düştüm gidiyorum boşluğa az kaldı ölücem. 2 Amcam vardı hemen kaptılar elimden ve ben ağlayarak ve bağırarak aklımda olan bütün küfürleri saydım.
"Yaylaya çıkmak" buymuş. Ve hala benle dalga geçerler.
Ve birdaha asla Karadeniz'e gitmedim. Gitmeyeceğimde.