Hiç unutmadığım hatırlayınca çok mutlu olduğum bir küçüklük anım var. Komşudayız 3 arkadaş anasınıfına gidiyordum yaşımı hatırlamıyorum ama öyle söyleyeyim sonra biz yatağa benzer içine sığdığımız bir şey var ona kilitleyip nefes almama challenge yapıyoruz. Arkadaşlarım yaptı sıra bendeydi bir baktım açmıyorlar yok bir de sırıtıyorlar yani onlarda yaşadı bilerek açmıyorlar. Boğuluyordum en son annem kek yaptım diyerek girmişti salona öyle görünce zaten açtı hemen. Ama o sıra bayağı şey yapmıştık hatırlamıyorum yani anlatılmaz yaşanırdı o an.
Bende bir benzerini yaşamıştım, anaokulundayken biz buz dolabı değiştik, apartmanın yönetici odası çocuklara açıktı, yusufa dedimki"babam diyor ki sakın içine girmeyin nefes alamazsınız diyor" falan dedim, hadi LAN dedi gir bakalım dedi, dedim ben girmem madem nefes alırsın sen gir ben buradayım dedim, ileride bağırıp dolaba vurdu hemen açtım, harbi doğruymuş dedi çok güzel falan yaptı, böyle birkaç tur sıra sıra oynadık, sonra ben içeri girdim yine Yusuf dışarıda bekliyor onlar zeminin bir üst katında oturuyordu, Erzurumlular bir de annesi çağırdı yusuuf diye bağırdı, anne az sonra gelirim dedi, yusuuf hadi diye bağırdı annesi, 2 dk bekle dedi gitti gelmiyor, ölecek gibi hissediyorum vuruyorum falan
sonra ben tam bayılıcakken anne bırak beni dedi annesi bağırdı falan bilaaaaaaaal diye koşmaya başladı (Bilal benim) dolabı açtı, ben pili bitmiş bebek gibiyim duruyom öyle, ufakken çok sinirliydim kendime geldim bir temiz dövdüm fiziksel olarak bana göre çok zayıftı ama o yaşına rağmen hiç annesine gitmeyecek onurda bir insandır, gitmiş evine, ben bahçeye inerken 3 saat sonra çağırdım tabii çocukluk unutmuşuz geçmiş bile, annesi dedi Bilal sen mi bir şey yaptın dedi, Yusuf yok falan yapıyor eliyle, sen sükut dur dedi annesi, yok dedim bende ama yık gibi böyle ince ve korku dolu sesle dedim, sonra tabii anlaşıldı bu, bizim eve geldi Aynur teyze eşini de alıp mahkemeye çevirdiler bizim evi benim anam babam evde, Aynur teyze dedi, babam direk dedi ben hallederim şimdi dedi, neden dövdün dedi, beni dolaba kapayıp gitti dedi, bizim babalarımız hiç dövmez annelerimiz çok sert döverdi, onun annesi niye dolapta bırakıp geliyon diye ona, benim annem o dolaba girilmeyecek demedimmi diye bana dalmaya başladı. Çok güldüğüm bir anı.
Bir tane daha anlatayım, ben ortaokuldayken çok stresli bir yaşamım ve dolayısıyla unutkanlık vardı, sürekli montumu unuturdum, ve neden bilmem kışın 3-4 derecede kısa kollu okul kıyafeti ile gider gram üşümezdim, 2 durumda hala devam ediyor unutkanlık stresle azaldı, soğuk hala hissetmiyorum, neyse konuya dönelim. Annem zorla mont giydirirdi, bende sürekli unuturdum, bizim ortaokulda aşırı çeteleşme vardı, 2 çete vardı ama 150 kişinin 130'u çetelerden birindeydi, bende bizim çetede iyi dövüşenlerdenim, bizden ya da herhangi bir çeteden olmayan yoluna bakmak isteyen çocuklardan birine bir şey oldu mu cinim tepeme çıkar, ki o günde öyle oldu, kavga oldu, onlar bize biz onlara bir temiz kavga ettik, sonra ben eve geçtim, bunlar takip etmişler 2 tanesi, ama cılız 2 tane ayaklı diye göndermişler ben onları sağlam dövüp eve kaçtım, burası demişler birbirlerine, aşağıda bekliyorlar annem bana diyor ki bak millet nasıl montunu giyiyor, soğuktandamı fark etmiyorsun olmadığını falan diyor doğrudur diyom deme deme gel bak diyor "arkam yemiyor" doğrudur falan diyorum, desem ben bunlardan ikisini dövdüm 40 kişi beni bekliyorlar desem annem beni döver bu fix, hem de nefesimi kesene kadar döver, onu da söyleyemiyorum kaldım öyle. Yaklaşık 3 saat beklediler Bu da böyle bir anı, harbi yemedi tamponu bakmaya.
