Başlığı düşününce şöyle geçmişime baktım da hiç mutlu küçüklük anım yok. Sanırım bu ailemden kaynaklanan bir durum. Genelde evde hep kavga gürültü olurdu. Şimdi de değişen fazla bir şey yok. Annem 14 yaşımdayken vefat ettikten sonra babam bu sefer de bizimle kavga etmeye başladı. Duysanız saçma konular yüzünden. Babam hiçbir zaman beni haklı bulmadı. Ona göre dışardaki insanlar elin çocukları haklı ve benden her zaman iyiydi. Ne diyeyim? Çocukluğumu çalmışlar ben çocuk olduğumun farkına varmazken...