"Hiçbir şey"im

Son yıllarda beş para etmez bir insan haline büründüm. Çevresi iyi, mutlu, hareketli, okulda başarılı ve birçok konuda yetenek sahibi olan biriydim, lakin artık çevremde insan yok, pek insanların el üstünde tuttuğu, sevdiği saydığı biri değilim. Herkesten uzaklaşmak tüm gün boyunca odamda yalnız kalmak istiyorum. Eskisi gibi mutlu değilim, sevdiğim şeylerden bile zevk alamaz oldum, eskisi kadar hareketli bir yapım yok, saatlerce uyuyabilecek ya da saatlerce olduğum yerde oturup boşluğu izleyebilecek kadar sakin ve yorgunum. Notlarım da artık pek parlak değil, derslerime çalışmayı geçin sonucunda mutlu olacağım şeyler için uğraşmayı bile istemiyorum. Oturup iki dakika birşeylerle ilgilenme isteği dahi yok, birçok konuda becerikliydim, yeni bir işin ucundan tuttuğum zamanlarda bile sanki uzun zamandır onu yapıyormuşum gibi başlayabiliyordum fakat şimdi ne yeni bir işe başladığımda onu düzgün yapabiliyorum ne de uzun zamandır yaptığım elimin alışık olduğu hatta belki de en iyi olduğum şeylerde bile hiçbir şey başaramıyor, insanların beni sollayıp geçişini izlemekten başka bir şey yapamıyorum. Gitgide köreliyorum, ne yaparsam yapayım eskisi gibi olamıyorum, sporlardan sadece futbola ilgim var, moda ile bağlantım yok, giyi mine kuşamına pek önem veren birisi değilim. O an üzerime ne gelirse onu giyerim. Zaten yıllardır en son evden ne zaman çıktığımı da pek hatırlamıyorum, ne yapayım ki kalkıp sokaklarda tek başıma sağı solu izleyip? Bilgisayar ile ilgili şeyleri severim lakin onda da üç beş Visual Studio işi ve boş beleş oyunlar dışında pek bir şey yapmıyorum. Uyku düzenim yok, her gün gece 3-4-5'lere kadar sarkan bir uyku ile sabah 6, 30'da kalkıyor ömrü parmaklıklar ardında geçmiş aciz bir zindan mahkumu gibi saatlerce tahtadan bir sıra üzerinde bomboş bir manzara eşliğinde oturuyor ve eve gelip biraz daha uyuyarak günümü tekrar bitiriyorum. Motivasyonum 0, yaşama zevkine dair hiçbir hissim kalmadı, eskiden okulun ve ortamın gözdesi olan her işe eli değen çocuk şimdi hiçbir şey başaramayan, kafasını kaldırıp bir işin ucundan tutamayan, kendisine iş verilince mistik bir şekilde o işten kaçmanın bir yolunu arayan durmadan hocalardan azar yiyen tembel arka sıra çocuğu oldu. Derdimi anlatabileceğim kimse olmadığı için tek başıma öylece zamanımı geçirip kendi başıma oturuyorum. Şu ana kadar 2 farklı kızla tanıştım, insan bazen kendisinin sevildiğini görmek istiyor. Bunu hissettiğinde her şeyin geçeceğini düşünüyor. Ne komiktir birisinden aldatılmayı ötekinden terk edilmeyi öğrendim ki zaten pek sevilmeye değecek bir insan da olmadığım ortada, ne uzun ne yakışıklı ne de sohbeti saran, kendinden başka kimseyi düşünmez hale gelmiş bencil çirkin bir insan oldum ben artık. Aynen yaşar Kemal'in dediği gibi; su olsa içilmeyecek yol olsa geçilmeyecek türden bir adamım ben. Geleceğe dair hiçbir umut beslemeyen, yarının kaygısı, dünün pişmanlığı ile bugününü yaşayamayan nereye gideceğini bilmeyen bir adam oldum. Ne yapabileceğim bir şey var gibi hissediyorum, ne de elimden gelecek olanı yapmak istiyorum. Derin bir uykuya dalıp bir daha uyanmamak istiyorum ve elimden başka hiçbir şey gelmiyor.

Fikrimce kendine yaşam motivasyonu sağlayacak amaçlar/hobiler edinmelisin. Koşullara ve psikolojiye bağlı uzun veya kısa süreli olarak zaman zaman insanlar bu tarz dönemlerden geçebilmekte. Kendini bırakmamalısın. Kabuğundan çıkıp, istemiyor olsan bile yavaş yavaş başlayarak dışarı çıkmaya çalışmanı tavsiye ederim. İsteksizliğine başkaldır ve baharın getirdiği enerjiyi kabul etmeyi dene. En azından erken bir saatte bir parkta yürüyüş, yürüyüşünün sonunda simitçi bir amcadan alacağın taze bir ve simit ve ayranın tadını uzun zamandır yediğin yemeklerin hiçbirine değişmeyeceğine eminim. Günlük havada yalnız da olsan bir kafede çay/kahve eşliğinde ilgilendiğin haberleri veya kitapları okumak kafanı dağıtacak ve seni şu an olduğun psikolojiden daha da uzaklaştıracaktır. Emin ol günden güne daha sağlıklı hissedecek, bu şekilde hissetmeye başladıkça günden güne daha kaliteli bir hayatın peşine düşeceksin. Motivasyon kaynağını bul ve onu sakın kaybetme.

Profil fotoğrafını Vito Scaletta yapan birisi, ve duyguları beni hiç şaşırtmadı. Ben de aşağı yukarı seninle aynı sayılırım. Yalnızlık konusuna gelecek olursak kendimi bu konuda Vito gibi hissediyorum, etrafımda insanlar dönüp dolaşıyor gidip geliyor ama yalnızım. Eskiden altın çocuk gibi bir şeydim, okula gidiyorken vesaire. Şimdi ne mi oldu? Bütün arkadaşlarım benden uzaklaştı hatta beni seven herkes. İş güç desen yok hiçbir şey yok 0 durumdayım. Sadece yapmam gereken şeyi biliyorum. O eski sarsılmaz mentalitemi yenilemek. Kendimi o kadar saldım ki, eskiden o kadar fit vücudum vardı sporsuz yaşamaktan nefret ediyordum fakat şu ana bakarsak, epey bir kilo almış durumdayım. Göbeğim yok fakat oldukça hantallaştım. Bu gibi şeyler benim çöküşüm diyebilirim. En azından yapmam gerekeni ve nereden başlamam gerektiğini biliyorum. Sadece bekliyorum ve neyi beklediğimi bilmiyorum.

Kendinizi dinlemeyin. Geçici bir durum bu. Genelde amaçsızlık ve boş durmaktan kaynaklanır. Bu durumu geçirmenin hızlı yolu yaşamınızda değişiklik yapmak. Mesela bir amaç edinmek, iş bulmak, küçük bir şehire taşınmak vs. hatta namaza dine yaklaşmak bile olabilir

Yazınızdan anladığım kadarıyla, ben biraz daha gelecekten geliyorum değişen bir şey yok haberiniz olsun.

Motivasyon bul, uğraş edin vs boş beleş yorumlara da ayar oluyorum.
içten istek olmayınca istersen bungee jumping yap yine de nafile...

Üstteki yorumların yarısı boş. Genç olduğunuz belli tahminimce lise okuyorsunuz. Acil bir psikolojik destek al, ilaç verecekler 1-2 ay kullan sonra düzelirken tekrar aynı duruma geldiğini görünce ilaçları bırak. Ne mi olacak hayatına nasıl zarar vererek seni düzeltmeye çalıştığını göreceksin, ondan sonrası sana bağlı.

Bu tarz boşluklara düşmek kolay ama çıkması zor. Asla yeni hobiler yeni insanlar tanıyarak düzelemezsin. @EnesBatuhan çok doğru demiş. Kendini geliştirmedikçe bu durumdan çıkamazsın. Kendini geliştirdikten sonra ego ve özgüven öğrenmem lazım ki kendini tekrar bırakmayasın.

Kapı önünde ve kilitli bize gelmiş anahtar nerede diyorsun. Anahtarı yapacak sensin bunu öğrenmen ve kendini anahtarı yapacak kadar geliştirmen lazım.

Bunlar genellikle porno bağımlısı kişilerde rastlanan semptomlar. Seni çok iyi anlıyorum, benzer durumlarda bulundum.

Gary Wilson'ın Your Brain on Porn (Pornodaki Beyniniz diye çevrildi Türkçeye) kitabını oku. Hayatın değişmezse gel yüzüme tükür.

Hexa Force dedi:

Üstteki yorumların yarısı boş. Genç olduğunuz belli tahminimce lise okuyorsunuz. Acil bir psikolojik destek al, ilaç verecekler 1-2 ay kullan sonra düzelirken tekrar aynı duruma geldiğini görünce ilaçları bırak. Ne mi olacak hayatına nasıl zarar vererek seni düzeltmeye çalıştığını göreceksin, ondan sonrası sana bağlı.

Bu tarz boşluklara düşmek kolay ama çıkması zor. Asla yeni hobiler yeni insanlar tanıyarak düzelemezsin. @EnesBatuhan çok doğru demiş. Kendini geliştirmedikçe bu durumdan çıkamazsın. Kendini geliştirdikten sonra ego ve öz güven öğrenmem lazım ki kendini tekrar bırakmayasın.

Kapı önünde ve kilitli bize gelmiş anahtar nerede diyorsun. Anahtarı yapacak sensin bunu öğrenmen ve kendini anahtarı yapacak kadar geliştirmen lazım.

Genişletmek için tıkla...

Yalan yok üşenmiştim, kardeşim düzgünce açıklamış. Eline sağlık.

merulaalba dedi:

Kendinizi dinlemeyin. Geçici bir durum bu. Genelde amaçsızlık ve boş durmaktan kaynaklanır. Bu durumu geçirmenin hızlı yolu yaşamınızda değişiklik yapmak. Mesela bir amaç edinmek, iş bulmak, küçük bir şehire taşınmak vs. hatta namaza dine yaklaşmak bile olabilir

Genişletmek için tıkla...

Dinine önem veren bir insandım, hala öyleyim fakat saatlerce bomboş bir duvarı izleyip hiçbir işin ucundan tutamayan, kendimi bir türlü bir disipline sokamayan bir insan olduğum için zaten 5 vakit namazımı hiç geçiştirmeden kılamayacağımı biliyorum, yine de çabalıyorum. Amaçsızlık ve boş durmak konusunda ise haklısınız pek bir amacım yok bu monoton ve sıkıcı hayatta.

Hexa Force dedi:

Üstteki yorumların yarısı boş. Genç olduğunuz belli tahminimce lise okuyorsunuz. Acil bir psikolojik destek al, ilaç verecekler 1-2 ay kullan sonra düzelirken tekrar aynı duruma geldiğini görünce ilaçları bırak. Ne mi olacak hayatına nasıl zarar vererek seni düzeltmeye çalıştığını göreceksin, ondan sonrası sana bağlı.

Bu tarz boşluklara düşmek kolay ama çıkması zor. Asla yeni hobiler yeni insanlar tanıyarak düzelemezsin. @EnesBatuhan çok doğru demiş. Kendini geliştirmedikçe bu durumdan çıkamazsın. Kendini geliştirdikten sonra ego ve öz güven öğrenmem lazım ki kendini tekrar bırakmayasın.

Kapı önünde ve kilitli bize gelmiş anahtar nerede diyorsun. Anahtarı yapacak sensin bunu öğrenmen ve kendini anahtarı yapacak kadar geliştirmen lazım.

Genişletmek için tıkla...

Bu yorumlama bana 10 metrelik karanlık dapdar bir kuyunun içerisinden çıkmak isteyip çıkamayan bir insana "istemiyorsan çık" demekmiş gibi geliyor. Kapının önündeki anahtarı yapmak bu kadar kolay olmadığı için bu durumda mazlum mazlum yardım dileniyordum lakin doğru söze ne denir? yeni arkadaşlarmış yeni hobilermiş hikaye, kendi kendimi kaldırıp yola çıkmadığım müddetçe o yola kimse beni sokamayacak. Bildiği şeyden mağdur olunca daha da morali bozuluyor insanın. Şımarıklık işte, huysuzluktan, tembellikten başka bir şey değil benim yaptığım da. Bir gün kurtulacağım bu meretten lakin ne kadar vaktimi zayi ettirir orası meçhul.

WhatsTheMatter dedi:

Bunlar genellikle porno bağımlısı kişilerde rastlanan semptomlar. Seni çok iyi anlıyorum, benzer durumlarda bulundum.

Gary Wilson'ın Your Brain on Porn (Pornodaki Beyniniz diye çevrildi Türkçeye) kitabını oku. Hayatın değişmezse gel yüzüme tükür.

Genişletmek için tıkla...

Porno bağımlısı olduğum pek söylenemez, eskiden biraz arttırmıştım bu işi fakat şu an düzeldi sayılır. Önerdiğiniz kitabı aklımda bulunduracağım.