Başlamıştım zaten 5-6 ay oluyor.
16.
Çok haklısınız ama çevremde düzgün insanlar yok bu sene başka okula gideceğim inşallah orda düzgün arkadaşlıklar edinirim.
Geçecektir ama geçmek bilmiyor ki her gün ayrı bir dert ile başlıyorum.
Hocam söylediğimde parkta oturup cips-kola yapacaktık sohbet muhabbet Allah'a şükür ayrıldım o şahıslardan, bugün öğrendim içki içiyorlarmış.
Kardeşim boş ver iyi olmuş. Bende aynı yollardan geçtim yaş 22 şimdi. Neleri, kimleri çıkardık hayatımızdan bir bilsen. Bunlar hep hayat tecrübesi. Sigara, evet kötü fakat içki daha kötü. İçki uçsuz bucaksız belaya sokar insanı. Sigaranın en azından niyeti belli, yavaş yavaş zehirliyor.
Bir anımı anlatayım. Lise sondayım. Sınıfta x-3 isimli kızın benden hoşlandığını öğrendim. Büyük müzakereler ve görüşmeler sonucu gönül işimiz oldu. 1 Hafta geçti, 2 hafta geçti, 3. hafta oldu. Çıkardım telefonu mesaj atacağım durağa beraber gidelim diye. Attım mesajı, dedim x-3 beraber gidelim durağa. Bana dedi ki, gelmene gerek yok, sebebini sordum. Ben işte artık çevremde ki kimseye güvenemiyorum...(keşke bunu yazacağına direkt ayrılalım deseydi, böyle dolambaçlı şeylere gerek yok) falan devamı, bir ton şey. Dedi, ayrılalım. Tamam ayrılalım fakat sebebi ne? diye sordum. Bana dediği tek şey "annemden" korkuyorum. Peki dedim, öyleyse öyle. Orada bitirdik.
Ertesi gün oldu, dersteyiz fakat CS 1.6 oynuyoruz bilgisayarlarda sınıfça. Telefonuma bir çağrı geldi. Telefon bilinmedik numara. Açtım. İşte ben x-3'ün annesiyim, oğlum çıkışta bir konuşalım, dedi. Tamam teyze dedim, okulun çıkışında ki parka gelirim ben orda konuşuruz ne istersen. Nasıl bir kafayla yaşıyormuşum bilmiyorum fakat o hışımla ne hocayı dinledim ne kendimi dinledim, neyim varsa topladım sınıfın kapısını çarpıp çıktım.
Gittiğimde x-3'ün annesi beni orada bekliyordu. Başladık konuşmaya, işte siz kardeşsiniz, siz okuyorsunuz, siz arkadaşsınız falan sevgili olamazsınız bir ton şey söyledi. Neyse, ee zil çaldı millet çıkıyor okuldan. x-3'ün kendisi geldi ve arkasında sınıf arkadaşlarımla beraber birde. O sırada x-3 bana karşı öyle bir tavır aldı ki, neye uğradığımı gerçekten o an şaşırdım. 3 Yıldır aynı sınıfta ömrümüz geçmiş. Bambaşka biri oldu. Annesi durduk yere sinirlenmeye başladı. Ben daha ne olduğunu anlayamadan annesi sol eliyle bana bir tokat çıkarttı ki babam ve annem bana hayatımda bir kere öyle vurmadı. Başım saat 24 yönünden 21 yönüne döndü. Dalga geçmiyorum. Dedi seni bir daha kızımla konuşurken görmeyeyim yoksa seni dağa kaldırırız falan teyze tehdit etti beni. Annem yaşında kadın vursan vurulmaz. Sövsen sövülmez. Sırf bu yüzden kendimi de tuttum ağzımı da tek kelime etmedim tokadı yedikten sonra.
Yarım saat sonra okulun duvarında sigara içiyordum. Ağzına sigara sürmemiş ben.
Tek suçum kızıyla gönül ilişkimiz olması. Elini bile tutmadım elini. Keşke şimdi ki aklım o zaman olsaymış. Diyorum ki kendime o kadar çok şeyi dert etmişim ki halbuki masada biriken tozlardan farkı yokmuş. Allaha şükür, yaşım ilerledikçe bir şeyleri idrak eder oldum da, artık bir sorunla karşılaştığımda ya da birisiyle tartışma durumuna gelirsem, önce kendimi yokluyorum, sonra karşımdakini yokluyorum. 3-4 defa ölçüp biçip karar veriyorum. Yoksa zararlı çıkan ben oluyorum. Boşu boşuna kimsenin kalbini kırmanın mantığı yok. Bunun gibi ve daha farklı hem arkadaş hem aile olsun nice şeyler yaşadım. İnsan bunları yaşayacak ki hayatı öğrenecek. Senin durumunu inan yaşamayan yoktur.
Şu da kulağına küpe olsun. O lisede, üniversite de arkadaş edindiklerin var ya, işte hiç birisi okul bittiğinde senin ne adını ne soyadını ne de kim olduğunu hatırlayacak. O yüzden hepsine koy gitsin. Baktın birisi sana surat mı büküyor, işte şuraya gelmedin buraya gelmedin, bana bunu ısmarlamadın falan gibi şeyler yapıyorsa. Ondan ne arkadaş ne dost ne de kardeş olur.
Arkadaş, kardeş, dost dediğin iyilik yapınca artmaz, kötülük yapınca azalmaz.
Sınıfına dikkat et, gruplaşmış ve burnu bir havada tiplerden uzak dur. Bunlar genelde vur kaç tiplerdir. Bu gün arkadaşın yarın düşmanındır. Böyle köşe de kıyı da tek kalmış kimsenin arasına almadığı kişilerle arkadaşlık kur. Çünkü böyle insanlar dışlandığı için birileri ona dostça yaklaştığında seni, benimserler. Kaybetmez istemezler ve işi çıkara dökmezler (istisnai durumlar elbet vardır insan oğlu bir değil). 4 senelik lise hayatımda öyle tecrübeler edindim ki, şimdi sorunlarla karşılaştığımda dimdik karşılayabiliyorum, çok şükür. Aileni her daim mutlu etmeye çalış. Onlar hayattayken kıymetlerini bil. Göçtüklerinde öyle bir boşluk oturur ki içine, başka şeyle o boşluğu dolduramazsın. Keşke benim de başıma gelip bağıracak bir ablam, abim v.s olsaydı.