Dostlar merhaba, bu genelinin erkek olduğu bir forum. Bu sebeple siz arkadaşlarıma ve abilerime erkek bakış açısıyla bir şey soracaktım.
İlk aşkınızı unutabildiniz mi?
Veya bir kız sizi çok seviyorsa döner miydiniz?
Bir olay anlatacağım, biraz uzun. Ancak okuyup cevap verebilen olursa çok sevinirim. Asıl sorum: "Bu anlatacağım çocuk sizce döner mi?" Çok ama çok hassas bir dönemdeyim, kırıcı olmadan yazarsanız sevinirim.
18 yaşındayım. 2,5 senelik bir ilişkim bitti, 2 ay önce. Her anlamda ilkimdi. Çok şey yaşadık. İlk sevgilim, ilk flörtüm, ilk aşkımdı. Kendisi çok tatlı, çok masumane bir çocuktu. Hâlâ çok seviyorum. İlk başlarda ben kendisiyle ilişki istemiyordum çünkü ayrılmaktan korkuyordum (korktuğum başıma geldi). O sevgili olmak için çok ısrar etti, 2 ay boyunca uğraştı. Onunla sevgili olduk. Başlarda benim güvenimi kırdığı birkaç olay yaşadık, bu ilişkimizi sarstı. Yine de devam ettik. Çok bağlıydık, 7/24 beraberdik. Ben de onun ilk aşkıydım. Benim için tonlarca fedakarlık yaptı, ben de onun için. Sınav senesi stresi derken ikimiz de çok yıpranmıştık. Benden uzaklaşıyordu. Ben çok büyük bir hata yaptım. Ondan ayrılmak istemediğimi, böyle bir şey olursa kendime zarar vereceğimi söyledim. (Biliyorum, çok yanlıştı ve çok pişmanım.) Böyle bir gece yaşadık. Kendisi çok korktu. İşin içine aileler girdi. Yine de beni çok sevdiğini, bu kötü zamanları beraber atlatacağımızı söylüyordu. Ben de çok pişman olmuştum, özür diliyordum. Ama olay artık ciddileşmişti bile. Okul müdürü bile araya girdi, öyle söyleyeyim. Ben çok özür diledim. Pişman olduğumu, yaptığımın yanlış olduğunu çok belirttim. Direkt ilişki boyunca yaptığım tüm yanlışlardan pişmandım. Çok anlattım. Başlarda dinliyordu, sonra beni dinlemeyi bıraktı. Bundan sonra "bana yazma, konuşmayacağız" demeye başladı. Her yerden engelledi. Benim bir hastalığım oldu, ameliyat oldum, şu an iyiyim. Buna rağmen hatrı sayılır bir şekilde arayıp sormadı. Bir iki mesaj attı. Onu çok özlüyorum, çok seviyorum. Dostlar, ama gerçekten o da çok seviyordu beni. Bu benim kafamda değil, abartmıyorum. Ne olursa olsun bırakmayacağını söylüyordu. “Her şey bir yana, sen bir yana” diyordu. Her yolu denedim onunla konuşmak için. Açıkçası onun da beni hâlâ sevdiğini ama kafasının karışık olduğunu hissediyorum. Ne yapabilirim sizce? Annesiyle de konuştum, karışmak istemediğini söyledi. Çok seviyorum, gerçekten unutulacak gibi değil. Unutmayı da denedim, olmuyor. Zihnimin her yeri ona ait olmuş resmen. Dönerse nasıl geri döner? Mantıklı önerilerinizi bekliyorum.
İlk aşkınızı unutabildiniz mi?
Veya bir kız sizi çok seviyorsa döner miydiniz?
Bir olay anlatacağım, biraz uzun. Ancak okuyup cevap verebilen olursa çok sevinirim. Asıl sorum: "Bu anlatacağım çocuk sizce döner mi?" Çok ama çok hassas bir dönemdeyim, kırıcı olmadan yazarsanız sevinirim.
18 yaşındayım. 2,5 senelik bir ilişkim bitti, 2 ay önce. Her anlamda ilkimdi. Çok şey yaşadık. İlk sevgilim, ilk flörtüm, ilk aşkımdı. Kendisi çok tatlı, çok masumane bir çocuktu. Hâlâ çok seviyorum. İlk başlarda ben kendisiyle ilişki istemiyordum çünkü ayrılmaktan korkuyordum (korktuğum başıma geldi). O sevgili olmak için çok ısrar etti, 2 ay boyunca uğraştı. Onunla sevgili olduk. Başlarda benim güvenimi kırdığı birkaç olay yaşadık, bu ilişkimizi sarstı. Yine de devam ettik. Çok bağlıydık, 7/24 beraberdik. Ben de onun ilk aşkıydım. Benim için tonlarca fedakarlık yaptı, ben de onun için. Sınav senesi stresi derken ikimiz de çok yıpranmıştık. Benden uzaklaşıyordu. Ben çok büyük bir hata yaptım. Ondan ayrılmak istemediğimi, böyle bir şey olursa kendime zarar vereceğimi söyledim. (Biliyorum, çok yanlıştı ve çok pişmanım.) Böyle bir gece yaşadık. Kendisi çok korktu. İşin içine aileler girdi. Yine de beni çok sevdiğini, bu kötü zamanları beraber atlatacağımızı söylüyordu. Ben de çok pişman olmuştum, özür diliyordum. Ama olay artık ciddileşmişti bile. Okul müdürü bile araya girdi, öyle söyleyeyim. Ben çok özür diledim. Pişman olduğumu, yaptığımın yanlış olduğunu çok belirttim. Direkt ilişki boyunca yaptığım tüm yanlışlardan pişmandım. Çok anlattım. Başlarda dinliyordu, sonra beni dinlemeyi bıraktı. Bundan sonra "bana yazma, konuşmayacağız" demeye başladı. Her yerden engelledi. Benim bir hastalığım oldu, ameliyat oldum, şu an iyiyim. Buna rağmen hatrı sayılır bir şekilde arayıp sormadı. Bir iki mesaj attı. Onu çok özlüyorum, çok seviyorum. Dostlar, ama gerçekten o da çok seviyordu beni. Bu benim kafamda değil, abartmıyorum. Ne olursa olsun bırakmayacağını söylüyordu. “Her şey bir yana, sen bir yana” diyordu. Her yolu denedim onunla konuşmak için. Açıkçası onun da beni hâlâ sevdiğini ama kafasının karışık olduğunu hissediyorum. Ne yapabilirim sizce? Annesiyle de konuştum, karışmak istemediğini söyledi. Çok seviyorum, gerçekten unutulacak gibi değil. Unutmayı da denedim, olmuyor. Zihnimin her yeri ona ait olmuş resmen. Dönerse nasıl geri döner? Mantıklı önerilerinizi bekliyorum.
Son düzenleyen: Moderatör:
