Gelip geçici maddi getirilere ulaşmak için heva ve heveslerini takip eden insanın doyuma ulaşması pek de mümkün değildir. Akıl ve vicdanın ortak hareketini umursamadan yaşamak, hayatı oyun ve eğlence yeri olarak görmek doğal olarak, "ben ne yapıyorum?" sorusunun sorulmasına mahal vermeyecektir.
Bir de "bu insanın doğasında var" ile bunun normalleştirilme çabası var ki yangına körükle gitmekten başka bir işe yaramamaktadır. İnsanın potansiyelinde melek olmak da şeytan olmak da mevcuttur, doğası ise aklını işletmektir.