İnsan neden doyumsuz?
- Konuyu başlatan Mercaen
- Başlangıç Tarihi
- Mesaj 23
- Görüntüleme 2B
Kalpler yalnız Allah'ı anmakla huzur bulur (13:28). Mutluluğu maddede arayan bulamaz. Gerçek mutluluk, insanı tas tamam tatmin eden maneviyattır.Fakir de olsa zengin de olsa insan doyumsuzdur. Eğer böyle doyumsuz değilde herkes yetindiği kadarını alsa inan insanlık buralara gelemezdi. Bilim bu kadar gelişmezdi, insanlar bu kadar aç gözlü olmazdı. Bence doyumsuzluk nereden baktığına göre iyi veya kötü olarak değişebilir.
Danotella
Hectopat
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
İnsanoğlu tekerleği icat ettikten sonra sırtını bir kayaya yaslayıp dinlenmeliydi. İnsanoğlu yenisini yaptıkça sende onu isteyip, doyumsuz olacaksın.
KS
KS
Mercaen
Hectopat
- Katılım
- 30 Temmuz 2019
- Mesajlar
- 512
- Çözümler
- 2
İnsan yemek yediği zaman miğdesi doyar o zaman en sevdiği yemek önüne gelse yine de yemek isteği gelmez. Çünkü o an için doymuştur. İnsanda şöyle bir inanış var. Bir şey çoksa az olana değil çok olanın kabul ettiğini kabul ediyor.
Teknoloji diye bir şeyin olmadığı zaman insanlara birisi gelse teknolojiden bahsetseydi hiç kimse o kimseye inanmayacaktı o an için imkansızdı çünkü işte maneviyatta böyle bir şey şimdi desem ki kalp Allah zikriyle huzur bulduğu zaman nasıl ki mide doyuyor isteği kalmıyor işte kalpte zikir ile doyuma ulaşınca dünya arzusu kalmadığı tasavvuf ehli tarafından söyleniyor.
Ama bu doyum ebedi yani istekte ebedi olarak kesilmiş oluyor. Bazı velilerin tahtı bırakıp fakirliğe bürünmesi gibi. Örnek: Sahabe efendimizden Musab bin umeyr ra. Velilerden İbrahim bin ethem Hz, Aziz mahmud hüdai Hz ve çok da böyle örnekler var. Bu maneviyat ne kadar büyük bir şey ki o kimse zenginliği, padişahlığı bırakıp fakirliği tercih edip aza kanaat ederek bir hayat sürebiliyor.
Demek ki maneviyat sahibi kimseler fakir ve rütbesizde olsalar nice rütbeli ve zenginlerden daha güçlü ve huzurlu olabiliyorlar.
"Her şeyi maddede arayanların akılları gözlerindedir. Göz ise mâneviyatta kördür."(1)
Büyük bir velinin sözü
Teknoloji diye bir şeyin olmadığı zaman insanlara birisi gelse teknolojiden bahsetseydi hiç kimse o kimseye inanmayacaktı o an için imkansızdı çünkü işte maneviyatta böyle bir şey şimdi desem ki kalp Allah zikriyle huzur bulduğu zaman nasıl ki mide doyuyor isteği kalmıyor işte kalpte zikir ile doyuma ulaşınca dünya arzusu kalmadığı tasavvuf ehli tarafından söyleniyor.
Ama bu doyum ebedi yani istekte ebedi olarak kesilmiş oluyor. Bazı velilerin tahtı bırakıp fakirliğe bürünmesi gibi. Örnek: Sahabe efendimizden Musab bin umeyr ra. Velilerden İbrahim bin ethem Hz, Aziz mahmud hüdai Hz ve çok da böyle örnekler var. Bu maneviyat ne kadar büyük bir şey ki o kimse zenginliği, padişahlığı bırakıp fakirliği tercih edip aza kanaat ederek bir hayat sürebiliyor.
Demek ki maneviyat sahibi kimseler fakir ve rütbesizde olsalar nice rütbeli ve zenginlerden daha güçlü ve huzurlu olabiliyorlar.
"Her şeyi maddede arayanların akılları gözlerindedir. Göz ise mâneviyatta kördür."(1)
Büyük bir velinin sözü
