İnsanlardan bıkmak

İnsanların o kadar düşüncesiz, kaba, bencil insanlar olmasına anlam veremiyorum ve bıktım artık. Yani insanların 'karşımdakine bunu söylersem ne düşünür acaba? ' diye bile düşünmeden görünüşle, zevklerle ve en önemlisi yaş ile küçümsemelerine uyuz oluyorum. Şunu söylemek gerekir ki akıl yaşta değil baştadır. ama çoğu kıt kafalı insanlar bunu anlayamıyor. İlla bir işi bilmem için yaşımın büyümesi mi lazım, bir işi kendimden daha büyük birinden daha iyi bilemez miyim? İşte mesela zevklerden örnek verelim. Ben çizgi romanları okuyan, oyun dünyası ile iç içe olan ve sinema dünyasına aşık bir insanım. Yok neymiş efendim büyüyünce değişirmiş. Yahu değişmedim işte ve değişmekte istemiyorum. Artık insanlardan bıktım, usandım. İçimi dökecek bir kişi bulamıyorum. Başınızı ağrıttıysam affola. Sizin bu konuda görüşleriniz nelerdir?

Bu tarz insanları takarak kafanı yorma.
Bir insanın yaşı ile alay eden birisi zaten çapsızdır.

İşte bu yüzden insanlarla muhattap olmuyorum. Dışarı çıkarken kendim çıkıyorum.