- Katılım
- 26 Nisan 2020
- Mesajlar
- 9.307
- Makaleler
- 49
- Çözümler
- 12
Merhaba,
Sürekli konuşan biriyim. Her zaman öyle oluyor. Ve benim sürekli aynı konular üstüne oluyor konularım. Çoğu kişi "Yine aynı sorular mı?" demesi beni üzüyor. Aslında hata bende ama durmuyor dilim. Bir de kendileri saçma sapan konuşurken gülüyorlar, ancak bunu ben desem kızarlardı.
Beni gel gidelim diyen falan yok gezmeye. Ben teklif etmek için ya ararım ya da mesaj atarım. Ama ya açmıyorlar ya da reddediyorlar. Haklı olabilirler. Benim dengesiz hareketlerim insanların benden uzaklaşmasını sağladı. Bu sayede telefonlarımı açan yok, üzülüyorum. Evet, ben suçluyum.
Bir de ne yapmak istersem isteyeyim başkalarının onayını almak isterim. Herkes bir şey söylüyor ve yapacağıma karar veremiyorum. Sonra "Benim dediklerimi dinlemiyorsun. Bana bundan sonra hiçbir şey sorma." şeklinde geri dönüt alıyorum. Kararı yapacak olan benim ama hala bu hatamın farkında olmama rağmen soruyorum. Dedikoducu değilim çünkü benimle konuşan yok. Uzun zamandan beridir aramadığım kişiler bana cevap veriyor falan.
Yukarıda dediğim gibi aynı sorular oluyor. Bu konular 4-5 tane ama her zaman aynı şeyleri, aynı kişilere sormaktan kabak tadı verdi. Haliyle onlar da haklı. Bir aralar kimseyle konuşmadım. Canım sıkılıyor ve konuşmak istiyorum.
Akranlarım neden yok onu hala anlamış değilim. Ben de büyüklerle konuşmak istiyorum. Ancak, onlar da kendi akranları ile takılmak istiyor ve ben boşta kalıyorum. Ailem sonuna kadar arkamda. Aile konusunda problemim yok, sadece çekirdek aile dışı problemim var.
Ben yaptım, ben çekiyorum. Telafisi olmayacak bunun. Bir kere oldu ve tamamen bitti. Geri kalan kişiler az kaldı.
Nerede hatam var benim?
Sürekli konuşan biriyim. Her zaman öyle oluyor. Ve benim sürekli aynı konular üstüne oluyor konularım. Çoğu kişi "Yine aynı sorular mı?" demesi beni üzüyor. Aslında hata bende ama durmuyor dilim. Bir de kendileri saçma sapan konuşurken gülüyorlar, ancak bunu ben desem kızarlardı.
Beni gel gidelim diyen falan yok gezmeye. Ben teklif etmek için ya ararım ya da mesaj atarım. Ama ya açmıyorlar ya da reddediyorlar. Haklı olabilirler. Benim dengesiz hareketlerim insanların benden uzaklaşmasını sağladı. Bu sayede telefonlarımı açan yok, üzülüyorum. Evet, ben suçluyum.
Bir de ne yapmak istersem isteyeyim başkalarının onayını almak isterim. Herkes bir şey söylüyor ve yapacağıma karar veremiyorum. Sonra "Benim dediklerimi dinlemiyorsun. Bana bundan sonra hiçbir şey sorma." şeklinde geri dönüt alıyorum. Kararı yapacak olan benim ama hala bu hatamın farkında olmama rağmen soruyorum. Dedikoducu değilim çünkü benimle konuşan yok. Uzun zamandan beridir aramadığım kişiler bana cevap veriyor falan.
Yukarıda dediğim gibi aynı sorular oluyor. Bu konular 4-5 tane ama her zaman aynı şeyleri, aynı kişilere sormaktan kabak tadı verdi. Haliyle onlar da haklı. Bir aralar kimseyle konuşmadım. Canım sıkılıyor ve konuşmak istiyorum.
Akranlarım neden yok onu hala anlamış değilim. Ben de büyüklerle konuşmak istiyorum. Ancak, onlar da kendi akranları ile takılmak istiyor ve ben boşta kalıyorum. Ailem sonuna kadar arkamda. Aile konusunda problemim yok, sadece çekirdek aile dışı problemim var.
Ben yaptım, ben çekiyorum. Telafisi olmayacak bunun. Bir kere oldu ve tamamen bitti. Geri kalan kişiler az kaldı.
Nerede hatam var benim?
Son düzenleme:
