Merhaba konu 1 ay önce açılmış ama birkaç bir şey söylemek istiyorum. Kekemeliğin farklı türleri var. Duraksama, blok, tekrar etme gibi birçok farklı türleri var. Ben de kekemeyim ama son 4 senedir fazlalaştı. 6 ay önce ilk kez hastanede terapiye gittim. Bende blok kekemelik dediğimiz tiklerle beraber duraksama oluşmaya başlamıştı. Kendimi çok fazla kasıyordum. Sonra terapiye gittik ve şunu fark ettim; Ben insanların kekeme olduğumu bilmemelerini, bunun garip bir şey olduğunu düşüneceklerini ve benimle dalga geçeceklerini düşünüyordum. Ne kadar kekelememeye çalışsam tikler o kadar fazlalaşıyordu. Sonra terapistimle bir çalışma yaptık. Öncelikle terapistimin karşısında sesli bir şekilde kitap okudum. Arada ufak takılmalar oluyordu ama okuyabiliyordum. Sonra terapistimle bir sonraki aşamaya geçtik; Kekeleyerek kitap okumak. Evet gerçekten bilerek kekeleyerek kitap okuyordum. Artık kekelemek normalleşmeye başlıyordu ve bu yüzden terapistin karşısında daha sakin ve rahat konuşabiliyordum. Çok heyecanlanmıyordum. Sonra anladım ki her şey benim kafamda bitiyormuş. Bu kekemeliği normalleştirme çalışmalarına devam ettik. Hastanenin koridorlarında kekeleyerek yüksek sesle kitap okuyordum. İlk başlarda çok kötüydü herkes garip garip bakıp gidiyordu. Onların o bakışları yüzünden hep duraksıyordum tikler oluyordu. Ama sonra bu tikleri kendimi zorlayarak da olsa kontrol etmeye çalıştım ve başardım. Onların önünde kekelemeye alıştım. Sonra dışarıda sokakta yüksek sesle birbirimize kartların üzerindeki kelimeleri kekeleyerek okurduk. Sonra bir sonraki aşamaya geçtik. Açıkçası en korkunç olanı buydu hala düşününce kalbim küt küt atıyor. Terapistim bana bir kağıt vermişti üzerinde Benim adım emre falan filan diye kendimi tanıtıp konuşurken takıldığımı anlatıyordum ve insanlara hikaye anlatıyordum ya da bir metin okuyordum. Tabii ki bunları bilerek kekeleyerek yapıyordum. Cidden çok heyecanlanıyordum bayılacak gibi oluyordum ama çok faydasını gördüm. Sonra telefondan Dönerci, Müşteri hizmetleri, Eczane gibi yerleri arayıp kekeleyerek sorular soruyordum. Çok zor oluyordu ama terapinin bir parçası bu. Sonra terapiye tek başıma birkaç ay devam etmemi söyledi ve hastaneye gitmeyi bıraktım. Takılmalarım bayağı azalmıştı ve kendime güveniyordum. Ama bu aralar devam etmiyorum ve kekemeliğim eskiye dönüyor gibi. Yani birkaç aylık çalışma ile bile bu kadar fark ediyorsa bunu birkaç yıl devam ettirseydim kekemeliğim Yüzde 95 azalacaktı sanırım. Ben bu çalışmalara kendi başıma yeniden başlayacağım ve 1-2 yıl boyunca devam ettireceğim. Belki bu anlattıklarım sizin de işinize yarar. O yüzden bu kadar uzun yazdım. Asla umudunuzu kaybetmeyin. Her şey sizin zihninizde bitiyor.
