Baştan herşeyi okudum ve kendi fikrimi söylemek istiyorum. Bende tam tersi size göre çocukluktan aşırı sosyal biriyim, hatta hiç çekingenligi olmayan biri. Birden fazla yerde ülkede yaşamışligim var. Bir keresinde küçükken yurtdışında bizim bina katına taşınan kadınla, tanışıp bizim kata çıkana kadar haşir neşir olup kaykayini hediye almıştım
. Zaman geçtikçe ve daha çok insanla tanışınca şunu anlıyorsun
1. Bütün zorluklar tamamen sende,kafanda bitiyor.
2. O kadar da zarurî birşeyin olmadığını anladım, elbetteki muhatap olmak falan güzel birşeyde hatta ihtiyaç. Ama şuan tamamen kendimi geliştirmeye odaklanmanin daha mantıklı birşey olduğunu düşünüyorum.
Sende zaten arkadaşların dediği gibi kendini, özgüvenini gelistirirsen hepsi olur diye düşünüyorum.( Şahsi fikrim...)