Kafamda boş senaryolar kuruyorum

Günlük tutmanızı öneririm. Yaşadığınız şeyleri bir köşeye yazmak bir nebze olsun rahatlatabilir. Onun dışında psikoterapi alabilirsiniz.
Günlük tutmak iyi gelebilir sanırım. Sonuçta çevremde beni anlayacak birileri yok.

Yaşla bir alakası yok bu abartı değilse tabiki bir sıkıntı yok. Fakat sadece bunu anlattığını göre bundan dolayın yorulmuş ve dayanamayıp patlamış olabilir, Kendimden biliyorum arkadaşla yaşıtım kaç yıldır anksiyeteden müzdarip yaşıyorum farkındalık, derinlik sosyal yaşantımı kararttı. Bu duruma alışıpta içinden çıkamamak ve yaşamayan biri için saçma gelmesi kimsenin anlamaması apayrı insana 4 köşeden sıkıyor. Zamanında tedavi alıyordum ilk başta çok etkisini göstermez ama zaman geçtikçe dahada yoğunlaşıp artar.
Örneğin yaşanmamış olaylar için üzülmek mutlu olmak durumlar vb. yaşamak, o anı hissetmek gereksiz empati yapmak... Daha birçok neden yatıyor malesef ancak bunların hepsini toparlamak ayrı bir sorun ve hepsinin kaynağı net bir şekilde 'içe kapanıklık' asosyallik' Arkadaş ne derece yaşıyor bilmiyorum ama çok ilerlemeden bir doktor psikologa gitmesi lazım.
Evet, birilerine anlatmam lazımdı (internet ortamında olsa bile) ve iyi geldi diyebilirim. Eskiden takıntı derecesindeydim ama yavaş yavaş saçmaladığımi fark etdim. Küçüklükten gelen travmalar sağolsun (ailevi sorunlar, zorbalık vs. çok yaşadım malesef) temelli kafamdan atamıyorum. Daha ilerleyeciğinden şüpheliyim fakat şu anki durumum bile oldukça rahatsız edici.

Ergen sorgularınızı burada sormayın be kardeşim
Tamam.

Herkese teşekkürler. Olabildiğince tavsiyelerinize uymaya çalışacağım. Mutlu sosyaller.
 
Son düzenleme:

Yeni konular

Geri
Yukarı