Öncelikle merhabalar. Evimiz 20 yıllık ve yalıtımı falan yok. Tek odada donarak oturuyoruz. Çünkü kombiyi sadece burada açmamıza rağmen odamız ısınmıyor. Yani karantina döneminde 8 aydır aynı evde 2 aydır da aynı odada sadece derse giriyorum onun dışında pencereden bakıyorum ya da boş boş hayal kuruyorum. Çünkü zaten soğuktan donuyorum ve bunu yorganın altından yazıyorum. Oyun da oynasam ailem (3 kişi) bana kızıyorlar her gün her gün. Ders çalış kitap oku psikolojim bozuldu. Yani bazen kendileri de diyorlar zaten biz en azından işe gidiyoruz bu 4 duvar kalıyor evde. Ama yaptıkları şey sadece kızmak. Sorsan da beni sevdiği için kızıyor. Artık YouTube'dan video bile izleyemiyorum. Hobi bul diyorlar salonda falan oturamıyorum bir odada neyin hobisi? Bunları onlara söyleyecek cesaretim yok çünkü ablam o kadar ukala ve çok bilmiş ki annemler o ne dese inanıyorlar. Tabii ablam bunu bana saldırmak için kullanıyor. Benimle empati kurmak isteyenler şunu düşünebilir:
Asla ısınmayan küçük bir odada çok bilmiş biriyle sadece derse girebildiğinizi düşünün. Akşam aileniz geliyor tuvalete bile gitseniz hesap veriyorsunuz. Sizce psikolojinizin bozulmama ihtimali var mı?
Eğer empati kurabildiyseniz lütfen yapabileceğim bir şeyler yazın. Okuyan herkese teşekkürler. Dua bile okusanız kabulümdür.
Reis sen ne yaşıyon
? İlk yazdığın yorumu ironi zannettim birşey demedim. Komik.
turk mizaj
Reis sen ne yaşıyon
Bu durumu yıllarca yaşadım. Ama anlaşılan maddi durumunuz pek iyi değil. Ama gerçekten yapılacak bir şey yok. Ben konu açmıştım aile vs. yüzünden bana evden kaç diyen mi dersin aileni polise şikayet et diyen mi dersin hepsi oldu. Yapacak pek fazla bir şey yok. Sen çok çalışıp iyi bir meslek edinmek zorundasın başka çaren yok. Yoksa ömrün boyunca ailen sana rahat vermiyecek.Öncelikle merhabalar. Evimiz 20 yıllık ve yalıtımı falan yok. Tek odada donarak oturuyoruz. Çünkü kombiyi sadece burada açmamıza rağmen odamız ısınmıyor. Yani karantina döneminde 8 aydır aynı evde 2 aydır da aynı odada sadece derse giriyorum onun dışında pencereden bakıyorum ya da boş boş hayal kuruyorum. Çünkü zaten soğuktan donuyorum ve bunu yorganın altından yazıyorum. Oyun da oynasam ailem (3 kişi) bana kızıyorlar her gün her gün. Ders çalış kitap oku psikolojim bozuldu. Yani bazen kendileri de diyorlar zaten biz en azından işe gidiyoruz bu 4 duvar kalıyor evde. Ama yaptıkları şey sadece kızmak. Sorsan da beni sevdiği için kızıyor. Artık YouTube'dan video bile izleyemiyorum. Hobi bul diyorlar salonda falan oturamıyorum bir odada neyin hobisi? Bunları onlara söyleyecek cesaretim yok çünkü ablam o kadar ukala ve çok bilmiş ki annemler o ne dese inanıyorlar. Tabii ablam bunu bana saldırmak için kullanıyor. Benimle empati kurmak isteyenler şunu düşünebilir:
Asla ısınmayan küçük bir odada çok bilmiş biriyle sadece derse girebildiğinizi düşünün. Akşam aileniz geliyor tuvalete bile gitseniz hesap veriyorsunuz. Sizce psikolojinizin bozulmama ihtimali var mı?
Eğer empati kurabildiyseniz lütfen yapabileceğim bir şeyler yazın. Okuyan herkese teşekkürler. Dua bile okusanız kabulümdür
Açtığınız konuda şuan kimse sizle empati kurmamış. Ben 17 yaşından beridir bu haldeyim mezuna kaldım 3 senedir ders çalış, senden adam olmaz, işin gücün çocuk oyunları büyü biraz, youtube da gezersin gülmek için hemen dersi saldın işe yaramaz yani bunlar her Türk orta sınıf gençte oluyor ailen senin 10 15bin lira maaş almanı hayal ediyorÖncelikle merhabalar. Evimiz 20 yıllık ve yalıtımı falan yok. Tek odada donarak oturuyoruz. Çünkü kombiyi sadece burada açmamıza rağmen odamız ısınmıyor. Yani karantina döneminde 8 aydır aynı evde 2 aydır da aynı odada sadece derse giriyorum onun dışında pencereden bakıyorum ya da boş boş hayal kuruyorum. Çünkü zaten soğuktan donuyorum ve bunu yorganın altından yazıyorum. Oyun da oynasam ailem (3 kişi) bana kızıyorlar her gün her gün. Ders çalış kitap oku psikolojim bozuldu. Yani bazen kendileri de diyorlar zaten biz en azından işe gidiyoruz bu 4 duvar kalıyor evde. Ama yaptıkları şey sadece kızmak. Sorsan da beni sevdiği için kızıyor. Artık YouTube'dan video bile izleyemiyorum. Hobi bul diyorlar salonda falan oturamıyorum bir odada neyin hobisi? Bunları onlara söyleyecek cesaretim yok çünkü ablam o kadar ukala ve çok bilmiş ki annemler o ne dese inanıyorlar. Tabii ablam bunu bana saldırmak için kullanıyor. Benimle empati kurmak isteyenler şunu düşünebilir:
Asla ısınmayan küçük bir odada çok bilmiş biriyle sadece derse girebildiğinizi düşünün. Akşam aileniz geliyor tuvalete bile gitseniz hesap veriyorsunuz. Sizce psikolojinizin bozulmama ihtimali var mı?
Eğer empati kurabildiyseniz lütfen yapabileceğim bir şeyler yazın. Okuyan herkese teşekkürler. Dua bile okusanız kabulümdür
bu ülkede imkansız ben de bu arada kombili evdeyim alttaki üstteki yakmıyor klavyeden yazarken eldiven takıyorum. Yani bunun için yapacak bir şey yok 40 yaşındaki insanlara akıl veremezsin artık ama ablanla oturup konuşabilirsin çünkü bir yerden sonra patlayacaksın.
