Çocukluğumdan beri kedilere karşı özel bir ilgim var. Şahsen evde bir kedim yok, ancak sokak kedileriyle çok fazla vakit geçiriyorum. Köpekleri de severim ama kedilerin yeri bende her zaman bambaşka oldu. Kedileri severken tüm stresin bedenimden akıp yok olup gittiğini hissediyorum. Bende böyle bir etki yapıyor. Onların yaptıkları o bazılarına göre sırnaşık, ama bana göre şirin olan sürtünme hareketleri, okşarken gözlerinin kısılması, çıkardıkları o mırıldama sesleri ve benzeri kedilere has tüm o özellikler bana kendimi çok iyi hissettiriyor. Konu başlığında da belirttiğim üzere resmen bir terapi gibi. Sahiplenme imkanım olsa mutlaka bir kedi sahiplenirdim. Ancak sonrasını düşünmek gibi kötü bir huyum var. Mesela bir kedi ile 15 yıl geçirdiğinizi hayal edin. 15 yıl sonunda kedinin ömrü bitecek ve birçok anı biriktirdiğiniz o hayvanı toprağa vermek zorunda kalacaksınız. Bunu düşündükçe sahiplenmek de istemiyorum açıkçası. Sokak kedileriyle vakit geçirmek daha anlamlı geliyor bana.
Sosyaldeki diğer kedi severler bu bahsettiğim konular hakkında ne düşünüyor?