Kendi kabuğuma çekilmeli miyim?

Katılım
26 Nisan 2020
Mesajlar
9.635
Makaleler
49
Çözümler
12
Metin2'ye tekrar başladım. Akşam 7'de bir başladım ve bilgisayarı bu yazıyı yazarken kapattım. İnsanlar bana kızıyor, sürekli aynı konuşuyorum diye. Artık beni azarlamaları gücüme gitmeye başladı. Baktım da, oyun oynamaya başladığımda yani akşam 7'den itibaren kimseyi aramadım veya mesaj atmadım. Azar yiye yiye bıktım. Ben de kendi kabuğuma çekildim. İyide oldu.

Oyuna başlamamış olsaydım birilerini kesinlikle arardım. Ben bu yöntemi buldum. Aylakçılıktan ha bire aynı şeyleri konuşuyorum. Her şeyi kafaya takıyordum. Metin2 oynarken kafama herhangi bir olumsuzluk gelmedi.

Sizce bu doğru bir şey mi?

Uyku saatimi de azaltacağım. Metin2'ye daha fazla zaman harcayacağım. İşim olmadı. Yeni bir iş arıyorum.

Dediğim gibi uyku saatimi düşüreceğim. En azından bir şeyleri kafaya takmam. Kendimi bir konuda onaylatma isteği duyuyordum.

Oyuna başlamamış olsaydım; illa biri arardım. Bu kesin bir şey ve azar yerdim. Bunlar gücüme gitti. Ben de böyle yapmak zorunda kaldım.

Kafama bir şeyler takmıyorum ve cidden rahatım. Metin2 benim için bir ilaç gibi. Rahatlıyorum. Gözlerim acıyor ama oynamaya devam ediyorum.

Ben bu şekilde reel hayatı bitirmek istiyorum. İnsanların dırdırı yetip bitti. Orada da arkadaşlarım var. Loncam var. Savaşıyoruz falan.

Cidden oyun rahatlatıyor. Bu şekilde daha iyi oluyor. Dış hayattan kendimi soğutayım mı? Oyunda herkes birbirine saygılı. İtem yardımı falan cabası.

İlacım belli oldu.

Sizlerin yorumunuzu bekliyorum...
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Hocam bunlar tipik tükenmişlik sendromu ve depresyon belirtileri. Kendinizi sosyal yaşamdan soyutlamak kısa vadede iyi gelebilir hatta bir süre mutlu da edebilir. Fakat uzun vadede ciddi sorunlara yol açar. Mümkünse profesyonel bir destek alın. Ülkemizde depresyon ve psikoloğa gitmek çok küçümseniyor ama öyle değil. Bazı şeylerin henüz başındayken yardım alın.
 
Oyun oynamak da belli bir süre sonra sizi bıktıracaktır. Gerçek dünyaya dönüp maalesef zorluklarla mücadele etmek zorundasınız. Gerekirse uzman desteği de almak da fayda var.
 
Aslında sosyal biriyim. Kimse beni yanında istemiyor. Mesela birinle tanışıyorum. Dert yanmıyorum. Hatta tanışma Fas'lı yapıyorum. Ertesi gün yüz yüze geliyoruz. Ve pas vermiyor. Ne yapacağım ki?

Belki de fazla yüz veriyorsundur. Maalesef arkadaş ortamlarında böyle bir durum var. Eğer insanlara çok yakın davranır ve onların her istediklerine okey dersen hemen değerin düşer. Seni kolay insan olarak görürler.
 
Belki de fazla yüz veriyorsundur. Maalesef arkadaş ortamlarında böyle bir durum var. Eğer insanlara çok yakın davranır ve onların her istediklerine okey dersen hemen değerin düşer. Seni kolay insan olarak görürler.
Benim eski arkadaşlarım abimle takılıyorlar. Beni arayan soran yok. İşte bu yüzden kendi kabuğuma çekilmek istiyorum dedim. Ama baktım ki beni önemseyen yok. Millet canı istediği zaman telefonumu açıyor. Benim aradığım kişi bana 1 hafta sonra beni arıyor. Ama beni aradıkları zaman hemen açıyorum.

Benim suçum ne? Acaba ne yaptım ben? Zaten 5 yıldır psikiyatri desteği görüyorum. Ve bu olaylara bozuluyorum. Zaten depresyona girdim.

Mesela bugün kendim gittim kitap okumaya. Kimse olmuş olmamış umurumda olmadı. 40 sayfa kitap okudum. Kesti beni.

Günlük yazar gibi bir şey yapıyorum: Yazıyorum ve yırtıp atıyorum.
 
Son düzenleme:

Bu konuyu görüntüleyen kullanıcılar

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı