Kendimi sosyal hayata nasıl adapte edebilirim?

Bir gün dışarı çıkıyorum biri bir şey diyor başka bir olayı çağrıştırıyor onu düşünüyorum inişli çıkışlı ne zaman gireceği de belli olmuyor kendimde kontrol edemiyorum.

Kaç zamandır aynı sorunu yaşıyorum ne sosyal bir hayatım var ne çevre, tek başıma ne zaman tak ederse kendi kendime birine anlatıyorum yani karşımda biri yok ancak varmışçasına anlatıp kendimi anlık olarak hafifletiyorum, Düşünmekten başım ağrıyor gözüm görmez hale geliyor patlıyorum, Anlamsız saçma konuları kendimde ciddiyetli bir şekilde yorumluyorum ve bunu saatlerce yapıyorum sosyal hayat içinde ne yapmak istiyorsam sadece hayal kurarak yapabiliyorum hayallerimi gerçeğe aktarma gibi bir özgüvenimde yok bu yüzden, Sosyalleşemediğim için azda olsa durumu hafifletmek için yolda yolakta gördüğüm kız erkek kimseleri karşımdaymışçasına onları bir karaktere koyar sohbet ederim ne kadar anormal dursa da başka yapabileceğim bir şey yok.

Akşam yatağa yatıyorum sabaha Kadar vücudum dursa aklım durmuyor saatlerce düşünüyorum. Bazen fark etmeden bir odanın içinde 4 5 saat sadece düşünerek geçirdiğimi hatırlıyorum. Ve duruma alıştığım için zamanla hiç rahatsızlık duymuyordum. ama yaptıklarım insanlara karşı tavır konuşmalarımı etkiliyordu yabancı birine nerede nasıl konuşup cevap vereceğimi unutur hale geldim adam akıllı konuşamıyorum artık birisi soru soruduğunda cevap verecek kadar düşünemiyorum dışarıda. Sosyal ortam içinde psikolojim bozuluyor başka bir şey olduğu yok. Tek başıma yalnız kaldığım zaman anca konuşup dert dökebiliyorum mutlu olabiliyorum. Ya gerçekten çıldırdım artık. İçimde sanki biri daha varda benim zihniyetimi işletiyor. Ama o kişiyi hissetmemde yalnız hissetmemi engelliyor gerçekten ciddi anlamda sıkıntıya girdim. Ve bunları döngüsel olarak her gün yapıyorum artık kafam kaldırmıyor ağlayıp zırlıyorum dışarıya da belli edemiyorum ne yapacağım.