Ergenliğinin zirvesinde, hayatının dönüm noktasında veya tren makasının başında olan toplumdan bir bireyim. Seneye kaderinin ve on iki yıllık emeğinin son engeli olan bir sınav, ya yapamazsam korkusu; güneş ortaya çıkar, özgüveninden dolayı arkadaş edinemezsin; ailenle ve her zaman sinir bozan küçük kardeşinle tartışırsın, günün, haftan ona göre şekillenir; zihin yapından dolayı sürekli masa başında oturamazsın, farklı deneyimler yaşamak istersin... Kısacası ıvır zıvır. Her bireyin zamanında aklını çelen bu barikatları aşmanın yolu nedir, var mıdır? Arkama baktığım zaman ben aptal mıydım, neden kendimi bu denli kısıtladım diyecek bir hayat bırakmak istemiyorum.