Ergenliğinin zirvesinde, hayatının dönüm noktasında veya tren makasının başında olan toplumdan bir bireyim. Seneye kaderinin ve on iki yıllık emeğinin son engeli olan bir sınav, ya yapamazsam korkusu; güneş ortaya çıkar, özgüveninden dolayı arkadaş edinemezsin; ailenle ve her zaman sinir bozan küçük kardeşinle tartışırsın, günün, haftan ona göre şekillenir; zihin yapından dolayı sürekli masa başında oturamazsın, farklı deneyimler yaşamak istersin... Kısacası ıvır zıvır. Her bireyin zamanında aklını çelen bu barikatları aşmanın yolu nedir, var mıdır? Arkama baktığım zaman ben aptal mıydım, neden kendimi bu denli kısıtladım diyecek bir hayat bırakmak istemiyorum.
Mevsimlik Düşünceler
- Konuyu başlatan Hexagram
- Başlangıç Tarihi
- Mesaj 2
- Görüntüleme 670
Recaizade Mahmut Efendi
Kilopat
- Katılım
- 4 Ocak 2017
- Mesajlar
- 2.068
- Makaleler
- 3
- Çözümler
- 3
Ben geçen sene girdim. Gerçi kimin girdiği tartışılır ama kazandığım bölümü istemediğim için yarın bir daha gireceğim. Geri kalan hayatımı etkileyecek bir sınav, herkes için öyle. Korkuyu da gereksiz buluyorum. Sonuçta hayatının sonu değil. Ben eğer istediğim bölümü yine tutturamaz isem seneye bir daha girerim. Hiç stres yapmıyorum.
Aslında korku şeklinde değil, çevremdeki insanlar çok kastığı için beni depresifleştiriyor. Fen lisesindeyim, 11. sınıfım, konularda eksiğim yok, not, sıralama vs. iyi ancak etrafıma bir bakıyorum kütüphanelerde uyuyanlar, sosyal medyasını bırak tuşlu telefonlara geçiş yapanlar var.
