heraclus
Kilopat
- Katılım
- 22 Kasım 2017
- Mesajlar
- 175
- Çözümler
- 1
Faşist bir hükümet tarafından yönetildiğimiz için bunların hepsi normal. 1950 nin Türkiye sini araştırın, insanların giyimleri, üsluplari, davranışları şimdiden daha düzgün.
15 yılda mal bir kitle yarattılar. Ekonominin içine ettiler. Ne öğrenciler eğitimli, ne benliğimiz kaldi ne bir şey. Her yere imam hatip açıyor ve gitmeyi de zorunlu kılıyor. Nasil eğitim görüyor öğrenciler orada? Ben gelecek sene üniversiteyi bitireceğim ve ne yapicağımı bilmiyorum. Mezun olup muhtemelen asgari maaşla geçinicem o da şanslıysam.
Ülkeden umudu kesmiyorum ama böyle de yaşanmıyor.
Siyaset katmadan duramıyor musunuz anlamıyorum ki bırakın düşünmeyin artık siyaseti sana ne denirse densin senin de fikrinde değişmeyecek seninle zıt görüşe sahip kişinin de fikri değişmeyecek. Siyaseti insanları bölen ve ayrıştıran bir araç olarak görüyorum ülkeye veya kimseye bir faydası yok. Sen de senin düşüncenin doğru olduğundan emin olamazsın karşındaki de. 17. Yüzyıldan sonra sıkıntılar çekmeye başlayan Türkler 15 yıldır değil 300 yıldır bu sıkıntıları çekiyor farklı ideolojiler farklı rejimler uygulanıyor yönetimde. Değişen hiçbir şey yok! Bundan 20 yıl önce daha mı iyiydi durum veya 50 yıl önce ya da 100 yıl önce. Anlayın artık şunu ideolojik çatışmalar olduğu sürece bu bizi hiçbir yere getiremez. Biz İmanımızı(aslında İmanla beraber giden "Vatan sevgisini") kaybetmişiz. Şuan bir Müslüman olmadan da Vatanını sevebilirsin veya elinden gelen herşeyi yapabilirsin. Bundan 500 yıl önce Türkler çok güçlüyken hayatları kolay mıydı sanıyorsunuz. Eğlence adına hiçbir şey yoktu hayatlarında sadece Dinlerinin onlara da tavsiye ettiği bilim ve dünyaya adalet getirmek için kılıçları vardı. Tüm günleri güreşerek, okuyarak ve fetih için hazırlanarak geçiyordu. Tüm hayatları cenk meydanlarında geçiyordu. Dünyaya hükmetmek o kadar kolay mıydı? Şimdi ise biz okullarda verilen tabletleri rootlayalım. Onu eğitim yerine kullanmak yerine oyun oynayalım sonra yine o tabletten bize eğitim adına hiçbir şey verilmiyor deyip daha güçlü bir ülke olmak için siyaset yapmamız gerektiğini düşünelim.
Ne kadar istesem de biliyorum o günler gelmeyecek çünkü biz hayatımızı; vatanımıza değil, keyfimize harcıyoruz.