Yok be değilim. İş ile ilgili sıkıntılar, kaç yıldır yanımda olan birsürü çalışanın teker teker işten ayrılması vs vs insanı hem strese hemde yoğun düşünmeye sokuyor.
Sağlığım yerinde çok şükür. Fakat bu ülkede “Gelecekte bir meslek sahibi olabilecek miyim ?” korkusu beni bitiriyor. Avrupa’da ki yaşıtlarımızın dünyayı gezmek, eğlenmek gibi planları varken bizim memur olmak, iyi bir maaşın olması gibi bir planımız olunca mutlu olmak biraz zor gibi ...
Elimdekiler ile yetinip mutlu olmak için çabalıyorum ve mutluluğumu çevremde ki sevdiğim insanlar ile paylaşmayı seviyorum. Onları mutlu gördükçe, mutlu ettikçe ben daha mutlu oluyorum. Sağlık dışında ki şeylerin beni yıpratmasına izin vermiyorum. Bakın üzmüyor değil tabi ki üzülüyorum ama mutlak bir şekilde geçeceğine inanıyorum. Biraz rahat olup kafaya takmamak lazım.