@Yararsız Üye'a katılıyorum. Bilinçli bir kişi lise 1-2 çağlarında zaten kendisine bir hedef koyar. Lise - üniversite, iş bulma hedefleri derken 10 yılı doldurursun. Burada 10 yıl bir örnek. Geleceğini planlamak ve gelecek hedefleri koymak insana çektiği zorluklarda çalışma şevki verir. Hayatını planlayarak ve bir amaç içinde yaşayarak çalışanların ve emek verenlerin ben başarısız olabileceğini ve hayatın onları yıldırabileceğini düşünmüyorum.
@BlueMagic Bu mantıkla nasılsa 10 yıl sonrasını göreceğim belli değil, plan yapmayayım önüme ne çıkarsa şansıma dersen şu anda yaşayan sayısız insan gibi nefret ettiğin bir iş ve asla istediğin rahatlığı veremeyecek bir kazanç ile yaşamaya mahkum olursun.
Şöyle diyebilirim, mutlu mutsuz. Mutlu mutsuz değil ben mutsuzum, bazen de mutlu, bazen deli, bazen çocuk, bazen yetişkin. Kendim için mutlu olsam bile diğer insanlar için mutsuzum. Dünya değil insanlar kötü günlük. Pardon burası günlük değildi. Neyse en azından içimi döktüm daha mutluyum
Almak istediğim şeyleri aldığımda, en iyisini alamıyorum. Aldığım ürün genellikle orta seviye ve 2. el oluyor. Durum böyle iken çok fazla mutlu olamıyorum açıkçası. Ha her şey para mı tabi ki değil, daha önemli şeyler de var ama para olmayınca da çok rahat bir hayat yaşanmıyor maalesef.
Neyse ki daha yolun başındayım. Hele bir üniversite bitsin de ver elini San Francisco. Yersen.
Ekleme: Bu arada gerçekten her şey para değil. Zaman da çok önemli. Benim zamanım yok. Bu ikisi nedense bir arada olamıyor.