Nasıl sakin kalabilirim?

Elvis Adalsteinn

Hectopat
Katılım
1 Mayıs 2019
Mesajlar
108
Çözümler
1
Bu konuyu yazarken sağ tarafımdaki pencerenin tutacağı rüzgardan dolayı düştü ve pencere sürekli çarpıyor, bunu yazarken dahi sinirle yazıyorum bu sebepten ötürü. Annem sinirlerimi çok bozuyor, çok seviyorum onu fakat bozuyor. Çok sinir bozucu huyları var içeriden seslen duymasına rağmen cevap vermez. Bir şey anlatırken çok kısık sesle anlatır karşı tarafa anlatamaz. Bir şey anlatırsan da anlamaz. Sürekli yalan söyler ve kendisi söylediği yalanların her birini teker teker inkar eder. Yanlış bir şey yaptığında bu yanlışı ona iletirseniz anında inkar ederek yalanlar "yahu ben öyle yapmadım ki" "hmmm ben de şu şekilde düşünmüştüm"

Bu olay aynı şekilde abim içinde geçerli ayrıca onunkisi daha sinir bozucu bir seviyede en basitinden yumurtayı yere düşürsün sen mi düşürdün diye sorarsan gözünün içine bakıp hiç düşünmeden "hayır" der. Benim sinirden içim dışıma çıkar ve dışa vurmak istemiyorum.

Babaların klasik huyu mudur bilmiyorum fakat bizimkisi A'dan Z'ye her şeye bilgisi olsun olmasın müdahalede bulunuyor ben kafayı yiyorum. Soda götürüyorum "onu tam olarak şöyle tut yoksa kırarsın." adamın öyle huyları var ki NASA'nın tesisine götür herkese işi öğretir.

Benim buna dayanma gücüm artık kalmadı. Öylesine bir hal aldı ki bu sinirimi içimde tutmaktan anlatamam şu anki psikolojimi. Ailemden birisini koridorda dahi görünce sinirlerim hopluyor 3 4 yıldır onlarla aynı masada dahi yemek yemiyorum. Sürekli odamdayım ve ailemden birisi odama girdiği anda kalbini kırıyorum bağırıyorum çıkması için. Zamanında sinirlerimden ötürü ailemle çok ciddi sayılacak kavgalar ettiğimden dolayı artık sinirimi dışa vurmak istemiyorum spora gidiyorum ve bir nevi sinirim azalıyor o esnada.

Not: İçerisinde bulunduğum duruma daha iyi hakim olabilmeniz için her şeyi anlattım, yardımlarınız çok iyi gelecek.
 
Annen ve babanınki huy olmuş gibi. Belli bir yaştan sonra can çıkar huy çıkmaz dedikleri duruma gelmiş. Abinin kendini düzeltmesi için hala şansı var gibi.

Bu gibi durumlarda en iyisi kitap okumaktır, deneyin. Daha da kafaya takarsan vucüdunda bir tane saç ve deri kalmaz strese bağlı olarak, haberin olsun.
 
Radyo dinlemek ve arkadaşın da dediği gibi kitap okumak gecici olarak çözüm olabilir.Ama ortam değişimi gerekiyor kanımca.Eğer iş hayatında iseniz ayrı bir eve çıkmak çözüm olabilir, "Ben biraz tek yaşayarak biraz daha kendi ayaklarım üstünde durmak istiyorum" diyebilirsiniz "niye çıkıyorsun" sorusuna karşı.

Şöyle bir söz var; bir ortam sıkıntılıysa ya sıkıntıya neden olan etmenler ortadan kaldırılır, ya da ortam değiştirilir.Tavsiyem ikinci seçenek,
 
Sık sık dışarı çıkmayı dene. Madem evde sinirlerin oynuyor dışarıda dolaş az uzak dur onlardan. Ayrıca bence gerçekten bu düşündüklerini ailen ile paylaş. Biraz rahat bırakın ya beni deyin. Bakalım onlar ne diyecek.
 
Bu konuyu yazarken sağ tarafımdaki pencerenin tutacağı rüzgardan dolayı düştü ve pencere sürekli çarpıyor, bunu yazarken dahi sinirle yazıyorum bu sebepten ötürü. Annem sinirlerimi çok bozuyor, çok seviyorum onu fakat bozuyor. Çok sinir bozucu huyları var içeriden seslen duymasına rağmen cevap vermez. Bir şey anlatırken çok kısık sesle anlatır karşı tarafa anlatamaz. Bir şey anlatırsan da anlamaz. Sürekli yalan söyler ve kendisi söylediği yalanların her birini teker teker inkar eder. Yanlış bir şey yaptığında bu yanlışı ona iletirseniz anında inkar ederek yalanlar "yahu ben öyle yapmadım ki" "hmmm ben de şu şekilde düşünmüştüm"

Bu olay aynı şekilde abim içinde geçerli ayrıca onunkisi daha sinir bozucu bir seviyede en basitinden yumurtayı yere düşürsün sen mi düşürdün diye sorarsan gözünün içine bakıp hiç düşünmeden "hayır" der. Benim sinirden içim dışıma çıkar ve dışa vurmak istemiyorum.

Babaların klasik huyu mudur bilmiyorum fakat bizimkisi A'dan Z'ye her şeye bilgisi olsun olmasın müdahalede bulunuyor ben kafayı yiyorum. Soda götürüyorum "onu tam olarak şöyle tut yoksa kırarsın." adamın öyle huyları var ki NASA'nın tesisine götür herkese işi öğretir.

Benim buna dayanma gücüm artık kalmadı. Öylesine bir hal aldı ki bu sinirimi içimde tutmaktan anlatamam şu anki psikolojimi. Ailemden birisini koridorda dahi görünce sinirlerim hopluyor 3 4 yıldır onlarla aynı masada dahi yemek yemiyorum. Sürekli odamdayım ve ailemden birisi odama girdiği anda kalbini kırıyorum bağırıyorum çıkması için. Zamanında sinirlerimden ötürü ailemle çok ciddi sayılacak kavgalar ettiğimden dolayı artık sinirimi dışa vurmak istemiyorum spora gidiyorum ve bir nevi sinirim azalıyor o esnada.

Not: İçerisinde bulunduğum duruma daha iyi hakim olabilmeniz için her şeyi anlattım, yardımlarınız çok iyi gelecek.

Bende bayağı sinirli yapıya sahibim, bu forumda bile sövmek istediğim biri oldu ama ban yemek istemem. (sadece 1 kişi oldu oda çok ukala, bak gene sinirim bozuldu)

Babam benim gibi her zaman yanlış veya doğru olmaksızın davasının arkasında kalıyor, bir fikir ayrılığına girsek 1 saat bağırır sonra "iyi hadi sen haklısın" diye bitiririz.

Abimde bir bebek gibidir, kendisine ekmek arası bile yapamıyor ve çok gıcık, çok kaba olabiliyor ama abi işte el kaldırmıyorum.

Sinirlenince spor yapman çok iyi, hem kaslarını yoruyon yorgunluktan hareket edecek halin olmuyor, hem de şiddet seviyesini düşürüp, kaslı oluyon.
Sakin kalmanın tek yolu, siniri püskürtmek, yoga gibi şeyler bana saçma ve gereksiz geliyor ama belki seni rahatlatır.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı