Yaşamamıza gerek yok. Sizin(önceki nesil) anlattıklarından hayatın zor ve gereksiz olduğunu anlayabiliyoruz. Mutlu olmamamız için en büyük sebepsiniz. Ne yaşadınız diye soruyorsanız sizi yaşadık. Anlattıklarınızdan hayatın zor olduğunu ve gülmenin haram olduğunu öğrendik. Yetmez mi?
Aksine, hayatın sizin için ne kadar kolay olduğunu görmeniz gerekiyor. Ben 14 yaşımdan beri çalışıyorum kendi isteğimle, çok ağır şartlar yaşamadım ama benden bir önceki nesil yaşamış. Her neyse, babana ya da dedene söylesen onlar da anlatır sena istemeyeceğin kadar. Ailenin senden tek isteği oturup ders çalışman. Para kazanmanı, eve bakmanı ya da bilmem ne yapmanı istemiyorlar.
Onlar öldükten sonra? Onlar göremedi diye her şeyi önümüze yığdılar "Madem biz görmedik, onlar görsün/yaşasın." diye. Nereye kadar? Ölene kadar. Sonrası? Gene sizin yaşadığınız şeyler ve benzerleri.Aksine, hayatın sizin için ne kadar kolay olduğunu görmeniz gerekiyor. Ben 14 yaşımdan beri çalışıyorum kendi isteğimle, çok ağır şartlar yaşamadım ama benden bir önceki nesil yaşamış. Her neyse, babana ya da dedene söylesen onlar da anlatır seni. Ailenin senden tek isteği oturup ders çalışman. Para kazanmanı, eve bakmanı ya da bilmem ne yapmanı istemiyorlar.
Bu da zor geliyorsa, diyecek bir şey yoktur zaten.
İşte bundan bahsediyorum hayat neden böyleki bi bizemi zor yada banamı yada neden hayatımda hiç olumlu gelişme olmuyor bazı arkadaşlar babası bağırınca red yeyince filan yazmış ben bunları 4 yıl önce atlatmıştım.
Genelleme yapma bence o dediklerin instagramda story atan 3,5 sefil benim gibi doğuda yaşayan binlerce genç zor şeyler yaşıyor Allah şükür çok zor şeyler yaşamadım ben ama yinede hayatımdada hayatın bana kıyak geçtiğini düşündüğüm hiçbirşey olmadı ben şansa inanmıyorum ama siz benim yaşadıklarım şanssızlık diyorsunuz.Genelde şimdiki ergenler Kadıköy sahilde Bomonti içip "ailemden nefret ediyorum onlar beni anlamıyorlar beni anlasınlar diye sigara içiyorum yhaa" diyen tipler.
