Neden hep aynı şeyleri yapmaktan daha çok keyif alıyoruz?

249873

Kilopat
Katılım
17 Şubat 2019
Mesajlar
5.050
Çözümler
20
Uzun zamandır boğuştuğum bir durum bu aslında.

- Sürekli daha önce izlediğim dizileri veya YouTube'ta vakit öldürmelik şeyleri izliyorum. Yeni bir diziye girişip odaklanmaya üşeniyorum.
- Oyun konusunda da elimde çok sağlam oyunlar var. Onlar varken gidip kafa dağıtacak. BF 2042, CS:GO, TFT tarzı şeyler oynuyorum.

Beyin tembelliği mi nedir bilemiyorum. Bu durumdan kurtulamıyorum da. 1 hafta direniyorum yeni şeylere odaklanıyorum. Ama yeni yaptığım şeylerden eskisiler gibi keyif almıyorum. Tekrar dönüyorum.
 
Konfor alanı.
1694031289292.png
 
Uzun zamandır boğuştuğum bir durum bu aslında.

- Sürekli daha önce izlediğim dizileri veya YouTube'ta vakit öldürmelik şeyleri izliyorum. Yeni bir diziye girişip odaklanmaya üşeniyorum.
- Oyun konusunda da elimde çok sağlam oyunlar var. Onlar varken gidip kafa dağıtacak. BF 2042, CS:GO, TFT tarzı şeyler oynuyorum.

Beyin tembelliği mi nedir bilemiyorum. Bu durumdan kurtulamıyorum da. 1 hafta direniyorum yeni şeylere odaklanıyorum. Ama yeni yaptığım şeylerden eskisiler gibi keyif almıyorum. Tekrar dönüyorum.
Yaşınız kaç bilmiyorum ama yaş almanın tipik belirtilerinin birisidir bu durum. Hayatın her alanında farklı biçimlerde de olsa tezahür eder. Misal ticaretle uğraşıyorsanız risk almaktansa mevcudu korumak gibi. Yahut mutsuz evliliklerde hissedilen "genç olsaydım kesin boşanırdım ama bir şekilde idare etmeliyim" duygusu vs. Diğer yandan ülkenin koşulları gereği, insanların içinde bulunduğu mutsuz ruh halinin de duruma etkisi yadsınamaz. Bende 35imden sonra başlamıştı, 40tan sonraysa giderek belirginleşmeye başladı. Zor bir durum gerçekten. Dahası uzun vadede depresyon kaçılmaz bir hal alıyor maalesef.
 
Yaşınız kaç bilmiyorum ama yaş almanın tipik belirtilerinin birisidir bu durum. Hayatın her alanında farklı biçimlerde de olsa tezahür eder. Misal ticaretle uğraşıyorsanız risk almaktansa mevcudu korumak gibi. Yahut mutsuz evliliklerde hissedilen "genç olsaydım kesin boşanırdım ama bir şekilde idare etmeliyim" duygusu vs. Diğer yandan ülkenin koşulları gereği, insanların içinde bulunduğu mutsuz ruh halinin de duruma etkisi yadsınamaz. Bende 35imden sonra başlamıştı, 40tan sonraysa giderek belirginleşmeye başladı. Zor bir durum gerçekten. Dahası uzun vadede deprasyon kaçılmaz bir hal alıyor maalesef.

Abi 23 yaşındayım ama çok yaşıtlarım gibi yaşayamadım. Hep çok sıkı bir ailem vardı, hep asosyallik üstüne bir hayatım vardı. Çok eğlenen gezen arkadaşlarıyla takılan bir insan olmadım yani. Sürekli aile dertleri. Şöyle hayatımda hiç konsere gitmedim. 1 defa sinema. Bunların dışındaki sosyal aktivitelere de hiç gitmedim.
 
Son düzenleyen: Moderatör:

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı