Neden her şey bu kadar kötü?

Arkadaşlar öncelikle burada size dert yanmaya veya bir şeyler söylemeye gelmedim gerçekten içimden geldi yazmak istedim. 19 yaşındayım 1.sınıf yazılım mühendisliği öğrencisiyim. İstanbul'da yaşıyorum küçüklüğümden beri hep hayatım sıkıntı içerisinde sürekli bir sorun var. Psikolojim gerçekten daha da bozuldu anlayamıyorum ne yaptım da böyle oluyor? Şu anda gece çalışıyorum sabah üniversitede oluyorum. Derslere girip eve gidip biraz uyuyorum sonradan ise gidiyorum. Bu sorun değil aslında olması gereken bir şey ama insan hiç mi çevresinden sevgi görmez yani hiç mi yakınlık olmaz mı? Babam mesela 2 tane ablam var onları sever hala sever yani annem anlatır ilk günkü gibi sever, babam istedi diye futbol oynamaya küçük bir kulübün altyapısında başlamıştım işte oradan biraz yukselip tuttuğum takım olan Beşiktaş'ın altyapısına yükselmiştim sonradan bir gün bacağım kırıldı bir daha oynayamadım hevesim de kalmadı. Küçüklükten beri bilgisayarlar ile uğraşırım yani her şeyini incelerim bu su an da böyle merak edip her şeyine bakarım yazılım istiyordum oldu ama ona da hevesim kalmadı. Aile baskısı kız arkadaş yakın sandığım eski arkadaşlarım herkesin bir baskısı var ve gerçekten yoruldum keşke diyorum ki öğlen de bir işte çalışsam da eve hiç gelmesem kimseyle konuşmasam bu belki dert değil ama gerçekten çok fazla sıkıldım ve yoruldum. Zaten ekonomi bitmiş ne yaparsan yap elinden bir şey gelmiyor hiçbir şeyin garantisi yok şu anda elimden hiçbir şey gelmiyor söylemek istediğim çok fazla şey var ama söyleyemiyorum başım belaya girsin istemiyorum hiç hevesim yok ne arkadaşım ne de elle tutulur bir ailem var annemi saymazsak oda zaten evde pek fazla olmuyor buraya arkadaş bulayım işte bir şey yapayım diye gelmedim sadece içimden geldi yazmak istedim.