Hiçbir zaman gerçek arkadaş bulamadım hep beni kullandılar. Ben de böyle gide gide tam bir asosyel oldum. Birisiyle konuşmak istiyorum içimi dökmek istiyorum sinirlenice kızgın olduğumda aileme söyleyemediğim konularda... Hatta bazen not defterine yazıyorum sonra yırtıp çöpe atıyorum. Asosyellik beni aşırı geciktirmeye getirdi yapmamazlıga vb. sizce ne yapmalıyım? Bunu yazarken bile duygulandım çok duygusal çok enayi biriyim.
Yine ben . 12 yaşımda neyin arkadaşlığını yaşadıysam. 1. sınıfta dışlanmıştım dişlerim tavşan gibiydi ve herkes dışlıyordu beni küçükken 8. sınıflar beni yakamdan tutup yerlerde sürüklerlerdi sınıf arkadaşlarımda beni izleyip gülerlerdi o dönemde de annem babam ayrıydı. Sonra ben annem ile babamı birleştirip Muğla'ya taşındırttım 2. sınıfıma orada devam ettim. Sonra hep futbol oynamak isterdim küçükken ama çok isterdim sınıf arkadaşlarım oynatmazdı tabii kendileri 4 yaşından beri oynuyor ben ilk defa oynayacağım diye hep dışlandım. 3. sınıfa geçtim aynı okuldayız her beden dersinde çeşme başında otururdum sıkıldıkça elimi yıkardım. 1 arkadaşım vardı adı Halil'di o da futbol sevdalısı olduğu için tenefüsler 20 dakika her dakika futbol oynuyordu onunla da konuşamıyordum. 3. sınıfta üstüne o yetmez gibi hocam sözlülerime 70 basıp sosyal olmadığım için yanda başarılar gibi bir şey vardı onu kötü vermişti. 4. sınıfa geçtim ve yine aynılarını yaşadım yine dışlandım ve öğretmenim hamile kaldı sonra bir öğretmen geldi 60 yaşındaydı o beni sevmişti biraz sözlümü 80 verdi ama ona rağmen 81 alıp teşekkür getirdiğime hüngür hüngür ağlamıştım. 5. sınıfa geçtik yeni okuldayım yeni sınıftaki arkadaşlarımın %30'u yoktu kalan %70'i ile aynı okula gittik. 5. sınıfta kader yüzüme güldü öğretmenlerim sözlüme 89 vermişti bu sayede 85.7 ile takdir almıştım ve kalan o %70'i teşekkür aldığında içimden bir mutluluk geçti ve dışlanmıyordum kalan %30'luk kesim ile çok iyi arkadaş olmuştuk. 6. sınıfa geçtik bir çocuk geldi ve bana gıcıklık yapıyordu devamlı ardı kesilmeyen bir gıcıklık. Sonra babamla futbol oynamak istedim ve fark ettim defansda çok iyi oynuyorum arkadaşlarımla oynayarak iyicene öğrendim bu futbolu. Sonra dönem sonuna yaklaşıyorduk tabii ben sınavlarımda hep 95 alıyordum diğerleri 65 70 alıyorlardı o %70'lik kesim ve bana gıcıklık yapan çocuğun ailesi taşındı. Sene sonu 89 ile takdir aldım. 7. sınıfa geçtik ve artık dışlanmıyordum beni dışlayan çocuklar arkadaş olmak istiyorlardı. Seni de bu tarz çocuklar içine almıyorlar sen onlara aldırış etmeyip hep devam et bir konu üstünde büyük adımlar at ben derslerim üzerinden atıp spora büyük adımlar atmaya başladım emin ol zamanla onlar seninle arkadaş olacaklar.
Hayat geçiyor arkadaş. Bugün en iyi dostun yarın hayatında olmayabilir. İnsanlarla konuş, yardımcı ol ama kullandırtma kendini. El şakaları yapma, aşağılama. İlla ki kendine göre birini bulursun. Arkadaşım yok diye de üzülme. Ortamlara gir sohbet et ama boş konuşmadan tabii ki. Ama 1 insana takılı kalma sürekli çevreni genişlet. Dediğim gibi dün olan bugün olmayabiliyor. 3.sınıftan beri çok sevdiğim bir arkadaş vardı bir baktım geçen hafta arkadaşlıktan çıkarmış. Ne kavga ettik ne bir şey. İnsanları anlamak zor
Neden sürekli kendinize kötü muamele yapıyorsunuz? Bu gidişle hiçbir yere varamazsınız. Sürekli boyle kalır etrafınıza sizin tabirinizle "enayi" gibi bakar durursunuz.