Öleceğimiz gerçeği zoruma gidiyor

Bir gün öleceğimiz gerçeği çok zoruma gidiyor. Hatta bunun için psikolojik tedavi görüyorum.

Bilimsel araştırmalar, bilincin beynimizde olduğunu, dolayısıyla ölümün bilincimiz için son olduğunu söylüyor. Bence o kadar basit değil.
Bence mekan/sistem (İşleyişi dahil olmak üzere evreni ve tüm mekanı kapsayan, boyutları ve kuantum alemini de kapsayan bir nevi her şey) ve varlık konusunda her şeyi bilmeliyiz ki ölenlere ne olduğunu bilebilelim.

Bugüne kadar ölen insanları düşünüyorum. Onlar da ölmek istemezlerdi, yaşlanmak istemezlerdi.
Eğer ölüm bir son ise, uzak gelecekteki insanların, ölen insanları geri getirmeleri gerektiğini savunuyorum. Ahlaki olan budur.

Zaman rüzgar gibi geçiyor ve ölüm hep aklımda...

Ölüm, ölüm.. Yaşamıyoruz ki.

Şayet ölmeyecek olsaydık, hiçbir şey bu denli anlamlı olmak zorunda olmayacaktı. En kıymetlimiz olan zaman, aslında sadece bizde olmadığı için kıymetlidir. Öyleyse bundan hoşnut olalım; olalım ki biz de bir anlam ifade etmeye devam edelim.

Diğer hayvan akrabalarımızdan biraz daha gelişmiş biyolojik canlılarız sadece. Ölüm bizim için bir son bence. Başka bir şekilde yaşama dönebileceğimizi ya da ruh, enerji olarak devam edebileceğimizi sanmıyorum. Ölüm canlılığın bir sonucu.

Tabi öldükten sonra siyah ekranda takılacağını düşünüyorsan o ayrı.

Ölüm zoruma gitmiyor çünkü öbür dünya var nereye gideceğimi ben bilemem ama cennete giderim umarım ateist biri olsaydım üzülürdüm yani her şey bitti sevdiklerimi bir daha görememek

Senin düşüncelerine katılıyorum bende şöyle düşünüyorum ölürsek tekrarmı doğacağız veya başka bir evrendemi hayatımıza devam edeceğiz.

cxnnorx dedi:

Tabi öldükten sonra siyah ekranda takılacağını düşünüyorsan o ayrı.

Genişletmek için tıkla...

Öyle birşey olması mümkün değil Beynimiz çürür gider siyah bir ekran düşünemeyiz.

Ölüm gerekli birşey bence. Eğer bir inanca sahipsen ve ahiret gününe inanıyorsan ölüm bayram gibi gelecektir. Yaşam çok adaletsiz ve acımasız çünkü.

Ölürseniz, yok olursunuz. Bunun ötesinde bir şey arama çaresizliğine düşmek; bana göre bir vazgeçiştir. Elindekinden.

XEfe.Bey dedi:

Ölüm zoruma gitmiyor çünkü öbür dünya var nereye gideceğimi ben bilemem ama cennete giderim umarım ateist biri olsaydım üzülürdüm yani her şey bitti sevdiklerimi bir daha görememek

Genişletmek için tıkla...

Peki şunu düşündün mü, ya insanlar ölmekten korktuğundan ve sevdiklerini bir daha göremeyeceğinden dolayı cennet/cehennemi uydurmuş olabilme ihtimali?