Müslüman'ım, zaten beni buraya kadar getiren de “cennette onları görürüm, onlarla beraber olurum.” düşüncesiydi. Fakat artık tam olarak böyle düşünemiyorum, düşünsem de bir süre sonra yine hiçlik aklıma geliyor, tüm düşünceleri darmadağın ediyor kısacası yine başa dönüyorum. Yine de yardım etmeye çalıştığın ve zamanını ayırdığın için teşekkür ederim.
Arkadaşlar, şimdi bu durumun üzerine bir de yaşama hevesimi tamamen kaybettim. Sokaktaki insanlara ya da aileme baktığımda, nasıl bu kadar mutlu ve ölüm yokmuş gibi yaşayabildiklerini düşünüyorum. Yarım kalan birçok işim ve projem var, ama bu düşünceler yüzünden hiçbir şey yapamıyorum. Dışarı çıkmak, gezmek, bir şeylerle uğraşmak da işe yaramıyor, günün sonunda yine ölümün var olduğunu hatırlıyorum. O kadar fazla düşünüyorum ki hiçbir şeye odaklanamıyor, kimseyle düzgün konuşamıyorum. Ailem anlamasın diye odama kapanıyorum. Her düşündüğümde daralıyor, bunalıyor ve sadece uyumak istiyorum.
İlk defa bir konuda bu kadar çaresiz kaldım ve ne yapacağımı hiç bilmiyorum, ltfen gerçekten bilen biri varsa yardım etsin. Çok kötü durumdayım.
