Ölümsüz olmak mı yoksa ölümlü olmak mı yaşanabilir olurdu?

Kimse

Kilopat
Katılım
6 Ekim 2014
Mesajlar
1.900
Makaleler
21
Çözümler
2
Sizce hangisi daha yaşanabilir olurdu? Ölümsüz olduğunuzda hayatın bir kıymeti olmayacak, ölümlü olduğunuzda ise tükenip bitecek bir hayatınız var, dolu dolu yaşayıp veya yaşamak istediğiniz gibi yaşayıp bu dünyadan ayrılıp gideceksiniz. Hayatın bir anlamı oluyor. Ölümlü olmayı tercih edenler için bir sorum daha var, ne zaman öleceğini bilmek mi, bilmemek mi? Ben bilmeyi tercih ederdim, tabii farklı fikirler görüp fikrimi değiştirebilirim. Ölümlü olmak ve öleceğin zamanı bilmek beni daha özgür ve huzurlu hissettirirdi. Bunu tarif edemem, ölümün kıyısına gelmiş olan varsa ne demek istediğimi anlayabilir sanırım.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Ölümlü olmak yaşadığımız hayatı daha anlamlı kılar. Ölümsüzlük doğanın döngüsüne karşı gelmekten öte değildir teoride. Bizi biz yapan zaten o sayılı günlerimizdir ve o günün (Ölümün) asla ne zaman geleceğini bilemeyişimizdir. Kesinlikle bilmemek isterdim. Bilseydim, hayatımın bir anlamı kalmazdı. Hayat, aslında ölüm için bir bekleyişten öte değil. O bekleyişin gizemi bizi benzersiz kılıyor zaten.
 
Sizce hangisi daha yaşanabilir olurdu? Ölümsüz olduğunuzda hayatın bir kıymeti olmayacak, ölümlü olduğunuzda ise tükenip bitecek bir hayatınız var, dolu dolu yaşayıp veya yaşamak istediğiniz gibi yaşayıp bu dünyadan ayrılıp gideceksiniz. Hayatın bir anlamı oluyor. Ölümlü olmayı tercih edenler için bir sorum daha var, ne zaman öleceğini bilmek mi, bilmemek mi? Ben bilmeyi tercih ederdim, tabii farklı fikirler görüp fikrimi değiştirebilirim. Ölümlü olmak ve öleceğin zamanı bilmek beni daha özgür ve huzurlu hissettirirdi. Bunu tarif edemem, ölümün kıyısına gelmiş olan varsa ne demek istediğimi anlayabilir sanırım.
Ölümsüz olunca hayatın amacı kalmıyor. Ne bileyim, amaç yok bir şey yok. Ölümlü olunca yine hayatta kalma, eğlence gibi bir ton aktiviten oluyor. Psikolojik olarak da daha iyi. Ben ölümsüz olsam her gün aklımda tek şey "sevdiklerim, herkes öldükten sonra tek ben kalacağım. Ya sonra?" olurdu :) Bu arada ne zaman öleceğimi bilmek istemezdim.
 
O mantık herkeste geçerli değil. Madem öleceğiz o zaman dolu dolu yaşayalım hayatı gibisinden bir mantık kurmak bana göre saçma geliyor mesela. Ben tam tersini düşünüyorum. Eğer ölümsüz olsaydım yapabileceklerim sınırsız olacağı için hiç dolu yaşama veya boş yaşama gibi düşüncelere gerek kalmazdı. Ancak ölümlü olduğum için neden uğraşayım ki? Öldükten sonra yaptıklarımı hatırlamayacaksam, bir şey yapmanın ne anlamı var?
 
Aslında çoğu düşünür bu konuyu farklı şekillerde ele aldı. Genelde her görüşün ilk savunucusu ölümü sevdi, hayatın içinde gördü ve değerli kıldı. Stoacılar, Diogenes, Socrates, İsa. Hepsi ölümü, görüşlerini savunmak uğruna göze aldılar. Ölümsüz olmanın kötü, ölümlü olmanın iyiliğinden söz ettiler. Dinler, felsefi akımlar genellikle seçme şansları olsaydı ölümlü olmayı tercih ederlerdi.
 
Ölümsüz olunca hayatın amacı kalmıyor. Ne bileyim, amaç yok bir şey yok. Ölümlü olunca yine hayatta kalma, eğlence gibi bir ton aktiviten oluyor. Psikolojik olarak da daha iyi. Ben ölümsüz olsam her gün aklımda tek şey "sevdiklerim, herkes öldükten sonra tek ben kalacağım. Ya sonra?" olurdu :) bu arada ne zaman öleceğimi bilmek istemezdim.

Hocam olumsuz olup, takilalim dunyada ya :D
Dunya yok olursa biz hala yasayacak miyiz?
 

Geri
Yukarı