Öncelikle cevaplarınız ve destekleriniz, özellikle de
@briang açıklamalarınız için çok çok çok
teşekkür ediyorum.
@Wlixe yazdığın tüm metni dikkatle okudum, bende de senin takıntılarının neredeyse aynısı var ama benim için durum çok daha farklı. Ben bu hastalığı dini durumlar ile birleştirdiğim için misal senin musluğu kapatırken alt, orta, üst kısımlarına bastırma durumunu ben özellikle sağ el ile 3 kere yapıyorum, ayrıca musluğu kapatmadan önce elimi 3 kere yıkıyorum. Bu 3 kere tekrarlama durumunu "Allah'ın hakkı üçtür" kuralından, sağ eli-sağ bacağı kullanma durumu ise örneğin tuvalete girerken sağ ayağı kullanma veya sağ elle su içme-yemek yeme durumundan dolayı yapıyorum. Bazen bunu çok ileri gidip 9 kere yapıyorum çünkü 3x3 yapma güdüsü doğuyor. Bahsettiğin gibi masayı sehpa ile birleştirme, bir nesnenin yerini değiştirme veya simetrik şekilde yerleştirme durumu ne yazık ki var. Hastalığın en yoğun olduğu dönemlerde geceleri yatmadan önce 2-3 dakika süren dua etme işini bu takıntılar-rahatsızlıklar yüzünden yarım saatin üstüne çıkarıyordum ama neyse ki bundan kurtulmuş sayılırım çünkü çok ama çok ciddi bir şekilde yoruyordu, mesela düzgün dua etmezsem veya eksik dua edersem maazallah birisine bir şey olacak güdüsü beni çok yoruyordu. Dua etme durumu çok rahatsız etmeye başlamasının ardından psikoloğa gitme ihtiyacı duydum, Prozac isimli hafif bir antidepresan ilacı kullanımına başladım. İlaç 1 haftalık kullanım süresi sonrası etkilerini göstermeye başladı ve oturduğum yerde uykuya dalmaya başladım. Yaklaşık 1 sene boyunca bu hastalıkla savaş halindeyim ama temeli 6-7 sene öncesi yaşadığım travmalara dayanıyor. O zamanlar geceleri uyumadan önce kafam yaşadığım kötü olaylar yüzünden susmadığı için ben de dua ederek kendimi meşgul etmeye karar verdim, ortalama 1 buçuk yıl ardından bu travmadan da dua etme işinden de kurtuldum ama 1 sene önce yine yaşadığım şeylerden tekrar başladı. Çok uzatmak istemiyorum ama yazdıkça yazasım geliyor
Son zamanlarda bu olay; anlamadığım bir şekilde musluklarda, halılarda, kapı kollarında ve ışık anahtarlarında ağırlık yapmaya başladı.
En büyük sorunlardan biri bu evet, her şeyi sağ taraf ile yapmaya çalışıp, 3 kere tekrar etme ihtiyacı duyuyorum. Şu an her şeyi ekran görüntüsü alma ihtiyacı duyuyorum, örneğin dinlediğim bir şarkıyı veya izlediğim filmi 3-9 kere ekran görüntüsü alıyorum ve 2-3 dakikada bir sürekli kesin yapıyorum.
Bu dediğim şeyleri yaparken bazen beyninizi tatmin etmek çok zor oluyor ve aynı anlamsız hareketi defalarca yapıyor, kafayı yiyorsunuz. Yapmazsanız kafanız orada takılı kalıyor ve eninde sonunda yine o hareketi yapıyorsunuz.
Ne yazık ki tam olarak bu. Çok sıkıntılı bir durum, umarım sen de en kısa zamanda sağ salim kurtulabilirsin inşallah.
Bir takıntıdan kurtulmak için yapmamız gereken her ne kadar zor olsada uzun süre yapmayınca takıntıdan kurtulacağımızın bilincinde olup takıntıyı akla getirmemeye çalışmak oluyor. Bir insana düşünme diyemeyiz. Bu yüzden aklımıza geldiği an döpamin arttıracak aktiviteler yapmak gerekiyor. Müzik dinlemek, oyun oynamak vb. gibi.
Evet, bu çok doğru. Çevremdekiler bunu anlayamıyor ne yazık ki. Keşke düşünme denildiği an bitse. Dediğiniz gibi psikoloğumun tavsiyesiyle ben de takıntıların olduğu anlarda aklıma bir müzik getirip mırıldanıyorum ve kafamı meşgul etmeye çalışıyorum. Dediğiniz çok doğru. Ben bir süre sonra bu durumu da hastalık haline getirip her seferinde sadece aynı şarkıyı söylemeye başladım ve hala devam ediyor, başka bir şarkı mırıldandığım zaman tekrar en baştan başlayıp o şarkıyı söylemeye başlıyorum ve örneğin yatağa girerken veya tuvalete girerken bazen şarkının en sevdiğim kısmının gelmesini bekliyorum ve o kısmı söyleyerek işimi yapıyorum.
Her takıntılı fikir veya alışkanlık OKB değildir bir kere. OKB çok geniş semptomları olan, kişiden kişiye çok farklılık gösteren bir hastalık. Kiminde sadece "O" kısmı kiminde sadece "K" olabilirken, her ikisinin de olduğu durumlarda var. (obsesif fikir ve o fikiri uzaklaştırmak için yapılan hareketin dürtüsü (kompulsion) ). OKB hastalık değil sadece kişilik özelliği seviyesinde kalıyor ve yaşam koşullarını değiştirmiyorsa bir şey yapmaya gerek yok.
Evet, tamamen haklısınız ve tamamıyla doğru.
Ama hayat standartlarını düşürüyorsa, hastalık seviyesinde tanı konulmuşsa anti-depresanlar tedavide başarılı. Ama sık tekrar ettiği için uzun süreli kullanım istiyor. (misal ben 16 senedir aynı ilacı bir fiil kullanıyorum)
Hayat standartlarıma etki ettiği için ve tanı konulduğu için dediğim gibi şu an için hafif bir Prozac anti-depresan ilacı kullanıyorum. 2-3 ay olacak başlayalı ve psikoloğumun söylediğine göre en az 6 ay boyunca kullanmam gerekiyor.
Ayrıca OKB'ye anksiyete ve depresyonda eşlik edebilir. Bağımsız olarak değil direkt OKB'nin sonucu olarak. Bunları önleme azaltmada da anti-depresan fayda sağlıyor.
Ben de son aylarda ani duygu değişimleri yaşamaya başladım, örneğin bir şeye çok heves ettiysem, çok doğru buluyor ve yapmak istiyorsam, çok olumlu hissediyorsam aynı dakika içinde o şeyden nefret etmeye başlıyorum ve çok soğuyorum, saçma olduğunu düşünüyorum. Gün içinde bunu defalarca yaşıyorum. Bu durumu psikoloğuma anlattığımda normal bir durum olduğunu söyledi ama bilemedim.
Üstüne gitmekle olacak bir şey mi bilmiyorum ama olabilir de dediğiniz gibi; Ama hastalıkla alakalı bugüne kadar birikmiş tecrübelerime dayanarak söylüyorum ki bir takıntı bir zamandan sonra kendiliğinden kayboluyor. Mesela bende bir kaç ay öncesine kadar kasamın altında bulunan sehpayı masaya yapıştırma takıntısı vardı, masaya yapışık olsa bide kendimi durduramıyor; Gidip yine sehpayı masaya doğru çekiyordum. Yaklaşık 2 ay önce falan bu takıntı kendiliğinden kayboldu. Şu an yok.
Psikoloğumun tavsiyesi üzerine ilk başlarda üstüne gitmeye başladım ve işe yarıyor gibiydi ama şu an hayatımda içinde hiç bulunmak istemediğim bir şeyi sürekli yapma zorunda olduğum için bunlar ile mücadele etme isteğim olmuyor, bu bahsettiğim zorunluluk durumundan yakın zamanda yüksek ihtimalle kesinlikle kurtulacağım ve buna zorunlu kalmadıktan sonra hastalığımın seviyesini 1 hafta içerisinde en düşük seviyeye getireceğim çünkü yapmayı planladığım hobilerimi, yapmak istediğim şeyleri, bana iyi gelecek şeyleri bu zorunlu kaldığım şey yüzünden yapmıyorum ama kurtulduktan sonra hayatımın dönüm noktası olacak. Kendimde bu potansiyeli görüyorum, bu hastalığın ve takıntıların üstünden gelebileceğime inanıyorum ama dediğim gibi yapmıyorum.
Uzun bir yazı oldu ama içimi az biraz döktüğüm için rahatladım diyebilirim. İnşallah 1-2 ay sonra hastalığımdan kurtulmuş ve hobilerimi, yapmak istediğim şeyleri yapıyor olarak buraya gelirim.
İnşallah bu güzel, pozitif, huzur verici şeyler sizin için de nasip olur. Tekrardan teşekkürler
ve cikarekn elimi deterjanla yıkarım. Vücudumdaki özel bölgelere dokunamiyorum ve bu banyodan tuvalete mastürbasyona kadar etkiliyor. Gerekmediğince mastürbasyon yapmam hatta rekorum 3 aydır bu hastalık sayesinde nofap in kıralını yapmış oluyorum 
. Sperm dende nefret ederim hatta en pis şey benim için spermdir ruyalanma sonrası bütün iç çamaşırlarımı çöpe atarım. Hatta bu hastalığın baslamsininda bu oluğunu düsünüyorum. Onun dışında evdeki bütün işlerimi kolum ve dirseklerimle yaparım hatta bu iste dirseklerimle yata toplayacak kadar profesyonellestim. Evet sonuç olarak bu (OKB) yüzünden vaktinin çoğunu boşa harcıyorum ve bu yüzden çok üzgünüm benim kadar ailemde uzgün. Düşük antidepresan ve piskolog yardımı alsamda atlatamadim. Buraya kadar okuduysan teşekkür ederim bir nebze olsun içimi dökmek rahatlattı şimdi güzelce uyuyabilirim.
