OKB hastaları ne gibi zorluklar yaşıyor?

Wlixe dedi:

İsiklari ve kapı kollarını kullanırken elimi değil dirseğimi kullanıyorum (tabii dirseğimin de tişörtün koluyla falan kapalı olması gerekiyor). Elimi kullanacağım zaman elimin önünde mutlaka bir kumaş parçası vesaire oluyor. Çıplak ayakla fayanslara tamamen basamıyorum, hep halıların üstünden yürüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bende çoğunlukla dirsekle dokunurum zorunda kalsam peceteyi 12 kat katlayarak orayı tutarım. Fayans konusuna gelirsekte kendinize özel terlik edinin ve onun ile evde gezin.

swolxt dedi:

Bende çoğunlukla dirsekle dokunurum zorunda kalsam peceteyi 12 kat katlayarak orayı tutarım. Fayans konusuna gelirsekte kendinize özel terlik edinin ve onun ile evde gezin.

Genişletmek için tıkla...

Mantıklı, teşekkürler; Ama ayağımda çorap olduğu zaman bir problem kalmıyor zaten.

2 yıldır OKB'yim
Bende ki OKB hastalık üzerine kurulu.
Örneğin;
Tansiyon aletiyle akıllı saatle saat başı nabzımı tansiyonu ölçmek her zaman aynı hizada tutmak (12-8 üzerinde tansiyon veya 90 üzerinde nabız gördüğüm an ellerim buz kesilir panik atağım vurur aslında 13-8 ve 100 nabız normal bir şey ancak panikatak ve OKB birleştiği için o sayıları sabit istiyorsun ve onların yukarısına çıktığı zaman kötü bir şey olacak sanıyor ve işler daha kötüye gidiyor tansiyon 14-15'lere nabız 150'lilere çıkıyor 30-40 dakikaya kendime geliyordum anca)

Her gün hastalık bakmadan gün geçirmezdim istersem dün baktığım hastalık olsun yine girer okur araştırırdım bu sayede o kadar geliştim ki bir doktor değilim hemşire değil sağlık öğrencisiyi değilim ama sağlıkla ilgili o kadar çok bilgi öğrendim ki artık sağlık bilimlerine falan girsem tam not alacağım gibi

Her gün aynı şeyleri yapmak en can sıkıcı şeydir farklılık istemezsin dışarı çıkmak istemezsin bende ki sağlıksal OKB olduğu için örneğin spor yapmak istiyorum ama yapacağım sıra ya nabzım bir anda ani yükselirse ya kalbim andien durursa gibi saçma fikirlerden dolayı 1-2 sene spor yapamadım yürüyüşe çıkamadım dışarılara çıkamadım

Her yediğim şeyin besin değerine bakmak kalori hesabı yapmak çok kötü bu ilerlerse yeme bozukluğuna ölüme kadar gidecek bir şey halen bende bir nebze bu var ancak eskisi kadar yok eskiden kalori sınırı koyup o kaloriyi aştığım zaman kendimi suçlu ilan ediyor ve öbür gün hiçbir şey yemiyordum falan

Kısacası benim yaşadığım OKB böyleydi Allah'a şükür şu an bin kat daha iyiyim ilaç kullandım 6 ay daha sonra doktor kontrolünde bıraktım ve kendim internet üzerinden terapilere başladım YouTube'da falan çok güzel terapi hocaları var onlar çok iyi geldi şu an bu yukarıdan saydığım alışkanlıklarım %95 geçti diyebilirim halen nabız takıntısı falan azcıkın kaldı ama eskiden her gün 60-70 sefer ölçmek var şimdi haftada 3-5 ölçmüşüm ne zararı var OKB gerçekten fiziksel bir hastalıktan çok daha kötüdür fiziksel hastalığın durumuna göre tedavisi vardır ancak OKB o kadar kolay gitmez dışarıdan bunları anlatınca bunu okuyanlar şunu diyebilir
Ee yapma ölçme etme ama keşke öyle olsaydı o zamanlar.

OKB miyim bilmiyorum, doktora gitmedim ama çok fazla düşüncesel takıntılarım var ve artık içim daralmaya başladı, üniversite okuyorum ileride hangi alana yöneleceğim, ne yapacağım gibi gelecek kaygıları, dışarıdayken yaşadığım en en küçük şeyleri bile o gün dert etmek, arkadaşlarla buluşup güzel zaman geçirdikten sonra tek kalınca o anları yüzlerce kez kafada hatırlamak, acaba şurada şunu mu deseydim, keşke böyle demeseydim diye düşünüp durmak, geçmişteki hataları kafaya takmak, kampüste çokça arkadaşım olmasına rağmen yalnız kalmaktan korkmak, herkesin arkadaşı var ama benim yok, herkes güzel bir hayat yaşıyor ben değil diye yersizce üzülmek, rezil olmaktan korkmak, akademik hayatıma zarar gelecek mi diye korkmak, normalde insanların 10 saniyede unutacağı şeyleri ya şu şöyle olursa diye diye kafada kurup milyonda bir ihtimalle gerçekleşecek şeyleri kafaya takmak. Genelde yaşadığım ufak tefek şeyleri kafamda kurup sonuç olarak da üstte yazdığım korkulara bağlıyorum, bu da beni çok kötü etkiliyor. Bunlar olmasa temizlik takıntıları başlıyor o da beni zorluyor. Dışarıdan bakınca çok şükür güzel bir hayatım var ama bu düşünceler hayat kalitemi düşürüyor, ne yapacağım bilmiyorum.