Okulda hiç arkadaşım yok

Katılım
19 Kasım 2020
Mesajlar
35
9. sınıfa geçtim. Gittiğim lise yaşadığım yerin sınavla alan tek lisesiydi ve yaşadığım yerin nüfusu 30 binden az. Tenefüslerde hep tek başıma elimde telefonla oturuyorum. Şu an tenefüsteyim ve tek başıma oturuyorum, yapacak hiçbir şey yok. Hiç arkadaşım yok. Olduğum sınıftaki kimseyi tanımıyorum ve okul açılalı 1 ay olmasına rağmen kimsenin adını bilmiyorum. Sınıf 29 kişi ve bunun 8'i erkek, onların hepsi de garip çocuklar. Herkes çocuk gibi 150 boyunda ve akılları 6. sınıfta kalmış gibiler. Kimseyle anlaşamıyorum. Eve gidince ağlıyorum. Çoğu kişi köyden gelmiş ve ilk defa medeniyet görmüş tipler, bunlarla arkadaş olmak istemiyorum. Öyle olunca yalnız kalıyorum, eve gidince bunu düşünüyorum ve canım sıkılıyor.

Ne yapmam gerekiyor? 4 yıl böyle geçecek gibi değil.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
9. sınıfa geçtim. Gittiğim lise yaşadığım yerin sınavla alan tek lisesiydi ve yaşadığım yerin nüfusu 30 binden az. Tenefüslerde hep tek başıma elimde telefonla oturuyorum. Şu an tenefüsteyim ve tek başıma oturuyorum, yapacak hiçbir şey yok. Hiç arkadaşım yok. Olduğum sınıftaki kimseyi tanımıyorum ve okul açılalı 1 ay olmasına rağmen kimsenin adını bilmiyorum. Sınıf 29 kişi ve bunun 8'i erkek, onların hepsi de garip çocuklar. Herkes çocuk gibi 150 boyunda ve akılları 6. sınıfta kalmış gibiler. Kimseyle anlaşamıyorum. Eve gidince ağlıyorum. Çoğu kişi köyden gelmiş ve ilk defa medeniyet görmüş tipler, bunlarla arkadaş olmak istemiyorum. Öyle olunca yalnız kalıyorum, eve gidince bunu düşünüyorum ve canım sıkılıyor.

Ne yapmam gerekiyor? 4 yıl böyle geçecek gibi değil.
Bende seninle aynı şeyleri yaşadım ve maalesef sadece 2 yıl dayanabildim. Başka bir şehire taşınma ihtilmaliniz var mı ? Ve bir psikolog ile özellikle görüşmeniz size iyi gelecektir.
 
9. sınıfa geçtim. Gittiğim lise yaşadığım yerin sınavla alan tek lisesiydi ve yaşadığım yerin nüfusu 30 binden az. Tenefüslerde hep tek başıma elimde telefonla oturuyorum. Şu an tenefüsteyim ve tek başıma oturuyorum, yapacak hiçbir şey yok. Hiç arkadaşım yok. Olduğum sınıftaki kimseyi tanımıyorum ve okul açılalı 1 ay olmasına rağmen kimsenin adını bilmiyorum. Sınıf 29 kişi ve bunun 8'i erkek, onların hepsi de garip çocuklar. Herkes çocuk gibi 150 boyunda ve akılları 6. sınıfta kalmış gibiler. Kimseyle anlaşamıyorum. Eve gidince ağlıyorum. Çoğu kişi köyden gelmiş ve ilk defa medeniyet görmüş tipler, bunlarla arkadaş olmak istemiyorum. Öyle olunca yalnız kalıyorum, eve gidince bunu düşünüyorum ve canım sıkılıyor.

Ne yapmam gerekiyor? 4 yıl böyle geçecek gibi değil.
Sürekli beklersen kimse sana elini uzatmaz. Kendine göre birisini bul sen git konuş. Bulunduğun yerde kafa dengi 1 kişi de olsa vardır.
 
Beyni rootla sil baştan yap yeniden yükle sistemini düzelir kardeşim okul hayatında başarılar dilerim ortama ayak uydurmaya çalış karşındakiler de senin gibi öğrenci alışırsın yavaş yavaş.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Birileriyle arkadaş olmak istiyorsanız öncelikle etrafınızdakileri küçümsemememiz gerekir. Onlar çocuk gibi davranabilir ama siz de bir yetişkin değilsiniz. Bunun dışında sadece erkeklerle arkadaş olmaz zorunluluğunuz yok. Kızlar da muhabbet etmeyi biliyor. Hem etrafınızdaki çocuklardan daha olgun şekilde iletişim kurabilirler.
 
Uyarı! Bu konu 5 yıl önce açıldı.
Muhtemelen daha fazla tartışma gerekli değildir ki bu durumda yeni bir konu başlatmayı öneririz. Eğer yine de cevabınızın gerekli olduğunu düşünüyorsanız buna rağmen cevap verebilirsiniz.

Technopat Haberler

Geri
Yukarı
09:05:00