Pandemide psikolojinin bozulması

berky.akgl

Hectopat
Katılım
8 Haziran 2019
Mesajlar
107
Arkadaşlar siz de benimle aynı durumda mısınız çok merak ediyorum. Psikoloğa gitmiş birisi veya sıkıntılarını olduğunun farkına varmış birisi deneyimlerini yazarsa çok mutlu olurum.
Bildiğimiz üzere insan sosyal bir varlık ve ben okul dışı sosyalleşemiyorum dışarı çıkıp top oynayamıyorum 1 yıldır çünkü kimsem yok canlı dersleri de anlamıyorum ekrana hapsolmuş gibi hissediyorum gözlerim bozuldu.
Ayrıca dersleri anlamadığım için de özgüvenimi kaybettim gelişim çağındayım, fiziksel aktivitelerde bulunup dışarıda arkadaşlarımla buluşmak istiyorum ama sorun şu ki hem korona var hem de bunu yapacak arkadaşım yok kısır döngüye giriyor haliyle.
Ablalarım var ama ayrı şehirlerdeyiz çok yalnızım gün boyu kendi kendime konuşuyorum geçmişteki olayları düşünüyorum aklıma her gün saçma sapan bir konu takılır durur mantıklı bir cevap verip soru-cevap gibi o düşünceyi kendimden uzaklaştırırım ne yapacağımı bilmiyorum. Yaşım da küçük diyebilirim. Psikoloğa gitmek istemiyorum çünkü önce aileme söylemem lazım ama ailemle de dertleşemiyorum :/
 
Son düzenleyen: Moderatör:
bunu yapacak arkadaşım yok
Unutmayın ki siz kendi kendinize yetersiniz 😏 Ancak siz yalnız olmak istemiyorsanız bunun gibi forumlarda zaman geçirebilirsiniz. Discord'da onlarca sunucu var, oralarda sosyalleşebilirsin. Sana kötü bir şey de diyemezler, sonuçta yasak.
canlı dersleri de anlamıyorum
O kadar moralinizi bozmayın, ne de olsa dünyanın sonu değil. Tabii ki burada "ders çalışmayın" demiyorum, ama psikolojinizi bozmayın.
Psikoloğa gitmek istemiyorum
Neden gitmek istemiyorsunuz?
 
Tam olarak seni bilemediğimden yüzeysel olarak yorumlarımı belirteceğim.
Öncelikle bu uzun süren pandemi döneminde sadece sen ve senin gibi yaşıtın olan gelişim çağındaki kişilerin değil, diğer tüm kişileri etkiledi. Sebebi bu süreç insanların alışkanları ve hayata bakış açılarını değiştirdiği için psikolojileri ister istemez değişti. Bu psikolojik değişme her zaman olumlu veya nötr kıvamda olmuyor. Olumsuz da etkilenebiliyor. Ve bu olumsuzluk asla kişinin zayıf olduğunu yansıtmaz. Olağan ve gayet normaldir. Ama bireyler bazen kendi içinde sorunları çözmede dış bir destek isteyebilir. Bu sebepten ötürü psikoloğa gitme ihtiyacı hissediyorsan bir şekilde ailene bunu açarak gitmek istediğini söyle.
Aynı şekilde online olarak sosyalleşmeye çalışmak da fayda gösterebilir. Ama profesyonel bir destek alman çok yararlı olur diye düşünüyorum. En azından 1 kere de olsa gitmelisin. Bir şey kaybetmezsin.
Bu arada psikoloji 2.sınıf öğrencisiyim. Denk gelince senin için foruma üye oldum :)
 
her gün saçma sapan bir konu takılır durur mantıklı bir cevap verip soru-cevap gibi o düşünceyi kendimden uzaklaştırırım ne yapacağımı bilmiyorum.
Gelen düşünceye cevap verdiğin sürece istediğini alıp gider sonra tekrar cevap almak için gelir. İrrasyonel yaşantılara rasyonel cevaplar verilmez. Düşünceden kaçma kaçınma savaşma ve onu yoketmeye çalışma yokmuş gibi yaşa yok olur gider.
 
Arkadaşlar siz de benimle aynı durumda mısınız çok merak ediyorum. Psikoloğa gitmiş birisi veya sıkıntılarını olduğunun farkına varmış birisi deneyimlerini yazarsa çok mutlu olurum.
Bildiğimiz üzere insan sosyal bir varlık ve ben okul dışı sosyalleşemiyorum dışarı çıkıp top oynayamıyorum 1 yıldır çünkü kimsem yok canlı dersleri de anlamıyorum ekrana hapsolmuş gibi hissediyorum gözlerim bozuldu.
Ayrıca dersleri anlamadığım için de özgüvenimi kaybettim gelişim çağındayım, fiziksel aktivitelerde bulunup dışarıda arkadaşlarımla buluşmak istiyorum ama sorun şu ki hem korona var hem de bunu yapacak arkadaşım yok kısır döngüye giriyor haliyle.
Ablalarım var ama ayrı şehirlerdeyiz çok yalnızım gün boyu kendi kendime konuşuyorum geçmişteki olayları düşünüyorum aklıma her gün saçma sapan bir konu takılır durur mantıklı bir cevap verip soru-cevap gibi o düşünceyi kendimden uzaklaştırırım ne yapacağımı bilmiyorum. Yaşım da küçük diyebilirim. Psikoloğa gitmek istemiyorum çünkü önce aileme söylemem lazım ama ailemle de dertleşemiyorum :/
Ben 4 yıldır ilaç tedavisi görüyorum ve hala düzelemedim. Hastaneye bile yattım. Geçti mi? Hayır...

Ben ergenlik psikolojisi olduğunu düşünüyorum. Eğer gerçekten rahatsız ediyorsa psikoloğa git. Psikiyatri ayrı psikolog ayrı. Psikiyatri, ilaç ve konuşma terapisi; psikolog ise konuşma terapisi yapar. Psikolog daha fazla zaman ayırabilir.

Çünkü psikiyatri sıkıntın olsaydı etrafın tarafından doktora git derlerdi. Acayip mi acayip lanet olası bir sıkıntı bu.

Depresyon içine de girmiş olabilirsin. Bu zamanla geçer. Benimki geçmedi. O yüzden ilaç tedavisi görmeye başladım. Böyle bir şey varsa ilaç içme taraftarıyım. Doktor "Oooo... Sen hastasın. Hemen ilaca başlayacağız" diye bir şey demez. Kısacası yemez seni. Gitmekte zarar yok.

Yanlış anlaşılmasın. Tam olarak nelere takılıyorsun bilmiyorum. Sorununu bile tam açıklayamıyorsun. Bu söylediğin şey hiçte şaşırtıcı gelmiyor. Herkeste var.
 
Son düzenleme:
Arkadaşlar siz de benimle aynı durumda mısınız çok merak ediyorum. Psikoloğa gitmiş birisi veya sıkıntılarını olduğunun farkına varmış birisi deneyimlerini yazarsa çok mutlu olurum.
Bildiğimiz üzere insan sosyal bir varlık ve ben okul dışı sosyalleşemiyorum dışarı çıkıp top oynayamıyorum 1 yıldır çünkü kimsem yok canlı dersleri de anlamıyorum ekrana hapsolmuş gibi hissediyorum gözlerim bozuldu.
Ayrıca dersleri anlamadığım için de özgüvenimi kaybettim gelişim çağındayım, fiziksel aktivitelerde bulunup dışarıda arkadaşlarımla buluşmak istiyorum ama sorun şu ki hem korona var hem de bunu yapacak arkadaşım yok kısır döngüye giriyor haliyle.
Ablalarım var ama ayrı şehirlerdeyiz çok yalnızım gün boyu kendi kendime konuşuyorum geçmişteki olayları düşünüyorum aklıma her gün saçma sapan bir konu takılır durur mantıklı bir cevap verip soru-cevap gibi o düşünceyi kendimden uzaklaştırırım ne yapacağımı bilmiyorum. Yaşım da küçük diyebilirim. Psikoloğa gitmek istemiyorum çünkü önce aileme söylemem lazım ama ailemle de dertleşemiyorum :/
Şu sıralar kafayı yemek üzereyim.
 
Bende biraz böyleyim, ama daha farklı olarak. Bütün gün kafamda kendimle konuşuyorum. Kendimle satranç falan oynuyorum. Neyse ki kuşum var yoksa daha fazla kafayı yerim. Eğer ki bir dostun olmasını istiyorsan bir köpek sahiplenebilirsin, veya kuş alabilirsin. Gerçekten sıkıntını gideriyor.
 
Unutmayın ki siz kendi kendinize yetersiniz 😏 Ancak siz yalnız olmak istemiyorsanız bunun gibi forumlarda zaman geçirebilirsiniz. Discord'da onlarca sunucu var, oralarda sosyalleşebilirsin. Sana kötü bir şey de diyemezler, sonuçta yasak.
Doğru haklısınız ben gerçekten kendi kendime yetiyorum yani nasıl söyleyim ne içe kapanık ne de dışa dönük bir insanım tam ortasındayım 3 haftada 1 arkadaşlarımla buluşup kafa dağıtsam sonra full Discord'da takılsam da olur ama sorun şu son 8 ayda dışarıya en fazla 10 kez çıkmışımdır o da gezmek için falan değil ha markete gitmek için hatta en son markete 2 ay önce gitmiştim o zamandan beri evdeyim gerçekten mental olarak çok yorgunum yaptığım fiziksel aktivite dahi yok. Oysa ki ben korona öncesi deliler gibi futbol oynardım.
O kadar moralinizi bozmayın, ne de olsa dünyanın sonu değil. Tabii ki burada "ders çalışmayın" demiyorum, ama psikolojinizi bozmayın.
Bunda da haklısınız ama gerçekten şu anki durum o kadar can sıkıcı ki...
Psikolojimi bozmamaya çalışıyorum ama bir anda aklıma dersler gelince de haliyle sıkıntıya giriyorum :/
Neden gitmek istemiyorsunuz?
Çünkü aileme söylemekten korkuyorum biliyorum gerçekten saçma bir neden ama aile sorunlarımız var beni yanlış anlamalarından korkuyorum iletişimimiz neredeyse hiç yok, bütün gün odamda takılıyorum ben kahvaltıyı ,akşam yemeğini bile tek başıma yiyorum bir de ebeveynlerim 30-40 yaşında değiller biraz daha yaşlılar ve ben ailenin en küçüğü olduğum için bir anlaşmazlık oluyor sürekli.
Tam olarak seni bilemediğimden yüzeysel olarak yorumlarımı belirteceğim.
Öncelikle bu uzun süren pandemi döneminde sadece sen ve senin gibi yaşıtın olan gelişim çağındaki kişilerin değil, diğer tüm kişileri etkiledi. Sebebi bu süreç insanların alışkanları ve hayata bakış açılarını değiştirdiği için psikolojileri ister istemez değişti. Bu psikolojik değişme her zaman olumlu veya nötr kıvamda olmuyor. Olumsuz da etkilenebiliyor. Ve bu olumsuzluk asla kişinin zayıf olduğunu yansıtmaz. Olağan ve gayet normaldir. Ama bireyler bazen kendi içinde sorunları çözmede dış bir destek isteyebilir. Bu sebepten ötürü psikoloğa gitme ihtiyacı hissediyorsan bir şekilde ailene bunu açarak gitmek istediğini söyle.
Aynı şekilde online olarak sosyalleşmeye çalışmak da fayda gösterebilir. Ama profesyonel bir destek alman çok yararlı olur diye düşünüyorum. En azından 1 kere de olsa gitmelisin. Bir şey kaybetmezsin.
Bu arada psikoloji 2.sınıf öğrencisiyim. Denk gelince senin için foruma üye oldum :)
Öncelikle benim için foruma üye olduğunuz için çok teşekkür ederim :)
Ve kusura bakmayın açtığım konuya verilen cevapları daha yeni gördüm :(
Şimdi şöyle psikoloğa gitmek istiyorum aslında çünkü ben iyi değilim gerçekten ama aileme açmaktan gerçekten çok korkuyorum yukarıda yazdığım nedenlerden dolayı.
Gelen düşünceye cevap verdiğin sürece istediğini alıp gider sonra tekrar cevap almak için gelir. İrrasyonel yaşantılara rasyonel cevaplar verilmez. Düşünceden kaçma kaçınma savaşma ve onu yoketmeye çalışma yokmuş gibi yaşa yok olur gider.
Bende takıntı bozukluğunu olduğunu düşünüyorum bazen dediğiniz şeyi yaparım işe yarar ama düşünce hemen gitmiyor her defasında minimum 10 dakikamı alıyor çok kötü bir şey ya :(
Ben 4 yıldır ilaç tedavisi görüyorum ve hala düzelemedim. Hastaneye bile yattım. Geçti mi? Hayır...

Ben ergenlik psikolojisi olduğunu düşünüyorum. Eğer gerçekten rahatsız ediyorsa psikoloğa git. Psikiyatri ayrı psikolog ayrı. Psikiyatri, ilaç ve konuşma terapisi; psikolog ise konuşma terapisi yapar. Psikolog daha fazla zaman ayırabilir.

Çünkü psikiyatri sıkıntın olsaydı etrafın tarafından doktora git derlerdi. Acayip mi acayip lanet olası bir sıkıntı bu.

Depresyon içine de girmiş olabilirsin. Bu zamanla geçer. Benimki geçmedi. O yüzden ilaç tedavisi görmeye başladım. Böyle bir şey varsa ilaç içme taraftarıyım. Doktor "Oooo... Sen hastasın. Hemen ilaca başlayacağız" diye bir şey demez. Kısacası yemez seni. Gitmekte zarar yok.

Yanlış anlaşılmasın. Tam olarak nelere takılıyorsun bilmiyorum. Sorununu bile tam açıklayamıyorsun. Bu söylediğin şey hiçte şaşırtıcı gelmiyor. Herkeste var.
Öncelikle sizin sorununuz sadece depresyon muydu bunu merak ettim çünkü ben depresyonda olduğumu düşünüyorum ilk kez geçen yıl yaşadım öyle bir şey berbattı gerçekten bir 4 ayda kurtuldum sandım ama evde kaldığım genel süre boyunca depresif olarak yaşamaya devam ettim şuan da bu yaşadığım sorunlardan dolayı iyice çöktüm tekrardan depresyona girdim bu can sıkıntısının üstesinde de psikoloğa gitmeden gelemeyeceğim sanırım...
Takıntı konusuna gelirsek de bende OKB olduğunu düşünüyorum çünkü baya bir araştırdım internetten o belirtileri taşıyorum mesela simetri takıntım var geçen gün odama poster asarken milimetresine kadar simetrik mi diye kontrol ettim ve kafayı yedim 1 saatim boşa gitti ne kadar saçma bir konu değil mi ama yok yani gerçekten elimde değil mantığımla halledemiyorum bu durumu maalesef veya bir keresinde bir aletimi düşürdüm hiç bir şey olmadı fakat en ince ayrıntısına kadar defalarca kez kontrol ettim burda da sorun şu bir şey olmadığını biliyorum ama beynim sürekli "ya bir şey olduysa" "tekrardan bak" "tekrardan bak" diye komutlar veriyor fakat biliyorum ben yani gerçekten bir şey olmadığını buna rağmen o komutları uyguluyorum sonra her şeyden eminim defalarca kez kontrol ettim artık bırakıp gidiyorum ama aklım orda kalıyor beynimin o komutları hala kafamın içinde devam ediyor bir örnek daha verecek olursak da bir düşünce diyelim tamam mı onu sürekli tekrarlama isteği duyuyorum ama tekrar etmemem gerekiyor o düşünceyi kafayı yiyorum kriz tutuyor en son saatlerce ağlamakla çare buluyorum beynim ikiye bölünmüş gibi hissediyorum bir taraf mantıksız şeyler söylüyor diğer taraf ise bunu yıkmaya çalışıyor bazen bir tarafı üstün geliyor bazen diğer tarafı. Mantıksız taraf üstün gelince dediğim gibi atak/krizle sonuçlanıyor. Keşke herkeste olan gibi takıntılarım olsa yemin ederim daha fazla böyle yaşayamam ben ya :( bir de çok gencim daha 15 yaşında birisiyim sonsuza kadar devam eder diye çok korkuyorum yaşıtlarım gibi olmak istiyorum ben çok rahatlar aklıma geldikçe ağlıyorum😭
Bende biraz böyleyim, ama daha farklı olarak. Bütün gün kafamda kendimle konuşuyorum. Kendimle satranç falan oynuyorum. Neyse ki kuşum var yoksa daha fazla kafayı yerim. Eğer ki bir dostun olmasını istiyorsan bir köpek sahiplenebilirsin, veya kuş alabilirsin. Gerçekten sıkıntını gideriyor.
Ona da ailem izin vermiyor halbuki evimiz bunlar için çok uygun :/
 
Son düzenleme:

Yeni konular

Geri
Yukarı