Rahatsız eden bir hastalığınızı anlatın

bkryldzi5 dedi:

Hocam aslinda ben neden boyleyim diye merak ettigim icin izledim. Benim bu durumda umurumda değildi hiç pismanlik duymuyorum sadece insanlarin duygularini taklit etmeye calisiyorum insanlarin olmesi ya da canlilarin aci cekmesi umurumda olmadigi gibi acimiyorumda çocuklugumdan beri boyleyim aslinda cok daha iyi benim icin.

Genişletmek için tıkla...

Ahmet E. dedi:

Sanırım siz empati yapmaya pek fırsat bulmamış olabilirsiniz, empati yapmaya çalışın belki durum düzelir?

Genişletmek için tıkla...

Dohc Vtec dedi:

Senin için hayat öykümün bir özetini yazdım uzun oldu ama okursan sana bir şeyler katacağını düşünüyorum.

Gelecek vaat etmiyorsun konuşmalarına lise dönemindeyken çok takılırdım fakat sonra bu lafların hep beni hırslandırmak icin olduğunu fark ettim buna takılma o yüzden sakın herkesin bir potansiyeli var. Yakınlarında şöyle bir konuşma duyarsan kulak vermeni tavsiye ederim “vay be salağın tekiydi küçükken simdi kendine ev araba almış” genelde küçükken biraz asosyal takılan insanlar sonrasında başarılı oluyorlar. Küçükken çok zorluklar cektim, aslında şu anki hastalıklarımın sebebi büyük oranda küçükken yaşadığım sıkıntılar, içe ata ata hastalık olarak dışarı vuruyor bir zaman sonra.

Maddi nedenlerden dolayı yaşıtlarımdan hep gerideydim. Lise döneminde yıl sonlarında arkadaşlar hadi AVM'ye gidelim yemek yiyelim dediğinde benim evde işim var diyerek eve dönerdim. Okulumla ev arası 2 kilometreydi ve yürüyerek gidip dönüyordum. Lisede arkadaşların elinde S7 Edge iPhone 6S varken ben daha S3 mini kullanıyorum.

Daha 12 yaşlarında iş hayatına atıldım haftalık 5 TL kazanıp onu da eve veriyordum cumartesi günleri. Orada 3 yaz dönemi çalıştıktan sonra amcamın yanında PVC işine girdim, iş öğretecekler sanıyorken hammallik yaptık kocaman kapı pencereleri mermerleri çimentoları kaç kat yukarı taşıyordum. Ustalar eski tahta pencerelerin camlarını kırıp yere atıyordu yerden süpürüp çuvala doldurup sırtıma atıp asagiya indiriyordum. Gün sonu kıyafetim beyaz çimento içerisinde tişörtüm kesikler icinde ve sırtım kanayarak eve dönüyordum. Patronun yeğeni olduğum icin ustaların beni hiç sevmemesi en kötü işleri bana vermeside cabası.

Yaş artık 18'i geçti lise bitti ve sonrasında üniversite hayatı başladı. Tam hatırlamıyorum 370 TL civarı bir bursum vardı 1 ay o parayla geçiniyordum aldığım parayı sadece sigara ve otobuse yetiyordu evden hiç para istemiyordum onları zor duruma düşürmemek için, çünkü kardeşim ilkokuldaydı ve dönem başlarken boya kalemleri vs bir ton istekleri oluyordu öğretmenlerin ve babamın emekli maaşıyla geçiniyorlardı. Burs sadece giderlerime yettiği için yiyecek şeyler almak için eksi bakiyeye düşüyordum sonrasında oda yetmeyince kredi kartindada borca girdim. Şöyle böyle universitede bitti.

Hayatımın dönüm noktası; Askeriyeye yedek subay/ yedek astsubay rütbeleri getirildi. 2 yıllık üniversite mezunu olduğun icin askerliğimi yedek astsubay olarak yapma başvurusuna hak kazandım şansımı denedim dua ettim ve yedek astsubaylığı kazandım. Hem askerliğimi yapıyordum hem de aylık 6300 TL ücret alıyordum. Sonrasında bu ücret ben bitireceğim döneme kadar 7300 TL'ye kadar çıktı Kıbrıs'ta olduğum icin 1000TL ada tazminatıda vardı bu ücretin içerisinde. Kıbrıs'ta bir yerden bir yere taksiyle gidildiği ve sadece çarşıya git gel ücretinin 100TL olduğu icin çarşıya çıkmıyordum arkadaşlar her çarşıya çıktığında minimum 500 TL harcayıp dönüyorlardı ve gereksiz boş harcamalar yapıyorlardı. Askerliğim bittiginde 50 bin TL para biriktirmiştim.

Şu anki başarım; babam bir tane 1997 model Toyota Corolla almıştı benim üzerime kendisi koah hastasiydi vefat ettikten 1 ay sonra bende askere gitmiştim. Askerden döndükten sonra corollayi 40 bine satıp üzerine 30bin koyup 2001 model Honda civic aldım geri kalan paramla iPhone 12 mini, casio edifice saat aldım. Askerden döndükten sonrada çalışarak ASUS ROG STRIX notebook aldım.

Sonuç; o sümüklü, arkadaşlarının ağzına bakan çocuk şu an istediği her seye sahip. Fakat bunca yıldır çekilen dert sigaradan yitip giden kalp ve akciğer ellerimden kayıp gidiyor. O yüzden aileni boş ver eğitimini bitirip is hayatına gir ve ne elde etmek istiyorsan bunu kendin başar. Babamın bir lafı vardı; başkasından iyilik bekleme kendi başını kendi tırnağınla kaşı. Evet icinde çocukluğunda oynayamadığı oyunların burukluğu kalacak, benim gibi 24 yaşında açıpta 12 yıl önce çıkmış Medal of Honor 2010'u oynayacaksın ama eninde sonunda başaracaksın. Ben sana inanıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Shinya Kogami dedi:

OKB ve yüksek tansiyon. İkisi de hayatı çok zorlaştırıyor.

Genişletmek için tıkla...

Emircan74i39 dedi:

Reis güzel başarı öyküsü ama sağlık sorunlarim yüzünden pek düzgün is yapamamda ben iki elimdede titreme var tavuk körlüğü var güneşe alerjim var yani ben hayata 7-0 geride vasladim bu beni motive etmiyor :/

Genişletmek için tıkla...

ZCPS21 dedi:

Geçmiş olsun hocam.

Ben sinüzit ve stresten şikayetçiyim.
Alerjim olduğu için her yıl illaki sinüzit ile cebelleşiyorum, kötü baş ağrısı yapıyor.

Stres ise muhtemelen bağırsak ve mide sorunları yaşamamın sebebi.
Stresin diğer olumsuz taraflarını bilirsiniz pek bahsetmeye gerek yok, stresten bir gün kafama sıkmasam iyidir.

Genişletmek için tıkla...