Rusların Korkusu - SR-71 Blackbird

Amerika ve Rusya arasında soğuk savaş tehtidi vardı. Amerika Rusya'nın hava sahasına girebilmek için U2 ve B2 gibi uçaklar tasarlamışlardı. Bu uçaklar çok yüksekten uçtuğu için Sovyet radarlarına yakalanmıyordu. Lockheed Martin firmasından bir grup mühendis Mach 2 hızının üzerine çıkabilen ve yüksek irtifalarda uçabilen uçak için bazı çalışmalar yaptılar. Hem Lockheed Martin hem de Amerika karşı çıktı. Gerekli desteği alamayan proje rafa kaldırıldı. Bir gün Incirlik Hava Üssü'nden kalkan bir U2 tipi uçak SA2 füzesi tarafından vuruldu. Artık Amerika hava üstünlüğünü kaybetmişti. Amerika bu konuda çok panikledi ve çılgın projelere yöneldi. O bir grup mühendisin uçak fikri birden değerlenmişti. 1960 yılında SR-71 programı başladı. Bölge 51'de uzaylılarla beraber(!) geliştirilmeye başlandı. Birçok teknik zorluğa rağmen A-11 prototipi ardından A-12 prototipi geliştirildi. 1963 yılında uçak kamuoyuna duyuruldu. Uçağın adı SR-71 değil RS-71'di. Başkan Johnson dil sürçmesi yaşadı ve RS-71 yerine SR-71 dedi. Bunu diyen adam önemli olduğu için ismi gizliden SR-71'e çevrildi. Bu uçak ilk dönemlerinde Sovyetler bu uçağa karşı hiçbir şey yapamadı. Bu uçak 3500 kilometre hıza ve 80 bin feet irtifaya tırmanabiliyordu. Uçağın dış kısmı kompozit malzemeden motoru ve bazı aksamları titanyumdan imal edilmişti. Amerika'nın bu uçağı üretebilecek titanyum rezervi yoktu. Bunu da yine Sovyetlerden sağladı. Bazı paravan şirketler kurarak gerekli titanyumu sağladı. Uçak maksimum hızdayken gövde ısısı 260 dereceye ulaşıyordu. Uçak saatte 3500 kilometre hıza ulaşabiliyor ve 80 bin feet irtifaya tırmanabiliyordu. İlk başlarda Ruslar bu uçağa karşı hiçbir şey yapamadı. Uçağın motorları çok özeldi. Düşük hızlarda normal bir Turbojet gibi çalışırken yüksek hızlarda Ramjet şeklinde çalışıyordu. Motor hakkında detaylı bilgiye bu konudan erişebilirsiniz. Uçağın gövdesi tasarlanırken biraz boşluklu şekilde tasarlanmıştır. Bu sayede uçağın genleşme nedeniyle oluşan sorunları çözülmuştür. Uçağın birçok problemi etrafından dönerek çözülmüştür. Uçağın yapısından kaynaklanan yakıt kaçırma problemi vardı. Uçağı yerde yakıt tankları dolu şekilde bırakırsanız yakıt sızdırdığını görebilirsiniz. Bunun için özel bir yakıt geliştirildi. Bu yakıt oda sıcaklığında dizel ile ayni etkiye sahipti. Yakıta yanan bir kibrit atsanız tutuşmayacaktır. Uçak belli sebeplerden yerde doldurulup kalkamıyordu. Uçak pistin başına geldiğinde sadece kalkışa ve yeterli bir yüksekliğe tırmanacak kadar yakıt dolduruluyordu. Havada tanker uçak karşılıyordu ve yakıt havada dolduruluyordu. Bunun gibi birçok sorun bu tarz ara çözümlerle çözüldü. Uzun yıllar Rusya bu uçağa karşı hiçbir şey yapamadı. Ruslar SR-71'i yenmek için MiG-25'i geliştirdiler. NATO tarafı bu uçak hakkında hiçbir şey bilmiyordu. 1974 yılında bir MiG-25 SR-71'i karşıladı. SR-71 tam vurulacakken manevra yaparak kaçmayı başardı. O günden sonra hiçbir SR-71 Rus hava sahasına girmedi. Uçağın nükleer başlık ve silah taşıyabilen versiyonları üretildi ancak kullanılmadı. Uçak soğuk savaşın sonlarına doğru hizmetten çekildi. Soğuk savaş bitiyordu ve uçağın masrafları çok yüksekti. Birkaçını NASA astronot eğitimleri için kullandı. Şu anda çoğu müzelerde sergilense de çok nadir gösteri uçuşlarınada çıkmıştır.