Sadistlik nasıl yenilir?

Arada istediğim bir şey ama her zaman istiyorum dersem yalan olur. Ve hayır, hiç yapmadım. Ben de çözemiyorum kendimi, delirdim galiba.
Kendimden asla nefret edemiyorum bunca şeye rağmen.
İnsanlara zarar verecek seviyeye gelmediyseniz, psikiyatriste görünme konusunda farklı bir yol çizilebilir. Siz sadece sadistik düşüncelere sahipsiniz sanırım. Sadistik eylemlere geçmeniz konusu sıkıntılı olan durum. Sadistik düşüncelere sahip olmak biraz daha kabul edilebilir ve geri dönüşü olan bir durum. Sadizmi eyleme geçirirseniz ve bundan zevk alırsanız asıl sıkıntı orada başlıyor zaten.

Psikoloğunuz ciddi bir durum hissederse, sizi psikiyatriste sevk edebilir. Ek olarak psikiyatriste başvurmayı düşünecekseniz de cidden çok iyi araştırın. Sizle sohbet de etsin, sizi anlasın da, işi ilaç verip parasını almak olan psikiyatristlere sakın danışmayın. Bir sonraki psikolog seansınızda, psikiyatrist konusunu konuşun.

 
İnsanlara zarar verecek seviyeye gelmediyseniz, psikiyatriste görünme konusunda farklı bir yol çizilebilir. Siz sadece sadistik düşüncelere sahipsiniz sanırım. Sadistik eylemlere geçmeniz konusu sıkıntılı olan durum. Sadistik düşüncelere sahip olmak biraz daha kabul edilebilir ve geri dönüşü olan bir durum. Sadizmi eyleme geçirirseniz ve bundan zevk alırsanız asıl sıkıntı orada başlıyor zaten.

Psikoloğunuz ciddi bir durum hissederse, sizi psikiyatriste sevk edebilir. Ek olarak psikiyatriste başvurmayı düşünecekseniz de cidden çok iyi araştırın. Sizle sohbet de etsin, sizi anlasın da, işi ilaç verip parasını almak olan psikiyatristlere sakın danışmayın. Bir sonraki psikolog seansınızda, psikiyatrist konusunu konuşun.

Hocam selamlar,
son zamanlarda zamanımı kendime ayırdım ve biraz daha rahat hissediyorum. Lakin kafama kazınmış bir gerçek gibi bazen gerçekten bazılarının canının yanmasını istiyorum.
Kısaca hala çözülmedi ama eskisi kadar şiddetli olduğunu düşünmüyorum. Umarim azalarak kaybolur. Asla ciddi düzeye gelmedi sadece hayallerden ibaret diyelim.
Siz nasılsınız?
 
Hocam selamlar,
son zamanlarda zamanımı kendime ayırdım ve biraz daha rahat hissediyorum. Lakin kafama kazınmış bir gerçek gibi bazen gerçekten bazılarının canının yanmasını istiyorum.
Kısaca hala çözülmedi ama eskisi kadar şiddetli olduğunu düşünmüyorum. Umarim azalarak kaybolur. Asla ciddi düzeye gelmedi sadece hayallerden ibaret diyelim.
Siz nasılsınız?
O insanlara kinden dolayı normaldir. Ben kendimi sadist olarak tanımlamıyorum ama en küçük şeyde her şeyi insanlığa bağlayıp kindar bir tavır tutunuyorum. Her insan doğasında zaten vahşi. Ben de iyi işte nolsun, öyle yaşayıp gidiyoruz.
 
O insanlara kinden dolayı normaldir. Ben kendimi sadist olarak tanımlamıyorum ama en küçük şeyde her şeyi insanlığa bağlayıp kindar bir tavır tutunuyorum. Her insan doğasında zaten vahşi. Ben de iyi işte nolsun, öyle yaşayıp gidiyoruz.
En küçük sorunu bile insanlardan mi biliyorsunuz? Bir tık tanıdık eğer böyleyse 😀
 
Evet ben öyleyim biraz. İşin üstesinden çıkamayınca direkt insana bağlıyorum. Artık iyice de soyutlanmaya başladım toplumdan.
Bende asosyallik de vardı ya da zannediyorum. Ama asosyaller anladığım kadarıyla topluma giremiyorlar. Bunun altındaki sebep ise çoğunlukla çekingenlik ve korku ve türevleri. Ama ben nefret ve öfkeden girmiyorum ya da öyle zannediyorum.
Herkesi aşağılık bir yaratık gibi görürken ben normalim. Bunu egoya mi baglamaliyim, başka bir durumum var mı?
Herkes derken sokaktaki sıradan insanlar, binevi NPC'ler. Çevremdeki ya da samimiyet kurduğum insanlara karşı böyle düşüncelerim yok. Aksine bazı zamanlar harici onları asla üzmek istemem.
 

Geri
Yukarı