Merhaba. Öncelikle size içimi dökmek istiyorum. Belki bana yardımcı olursunuz, fikir falan verirsiniz. Şimdi ben 9. sınıfta birisine aşık oldum. Çok seviyordum. Ama bu kız benden nefret ediyordu, beni her yerden engelliyordu. Bende bunu 1 yıl sevdim. Sonra okuldan ayrıldım, etüte geçtim. Yine de unutamıyordum tabii. Bende sonra birisiyle tanıştım. Benden 3 yaş büyüktü. Ama gördüğüm anda aşık oldum. İlk görüşte aşk diyebilirim. Bana da çok iyi davranıyordu zaten. Bende zaman geçtikçe onunla daha samimi oldum. Ama asla söyleyemedim ona. Kabul etmez, daha sevmez diye. İtiraf edemedim. Onun da son günleriydi etütte. Üniversite sınavına girip, üniversiteye başlayacaktı. Bende her gün gün sayıyordum. Ben hep hediyeler alıyordum sırf gülsün diye. Bir dakika bile aklımdan da çıkmıyordu. O beni sevmeyen, her türlü kötülüğü yapan kızı unutmamı sağladı. Ama yarın son günümüz. Bugün vedalaşmayı yaptık son kez gidenler olacağı için. Bizde onunla sarıldık ama benim hayatımın en iyi anıydı. Birbirimize yazılar yazdık. Çok güzel şeyler yazdım onun hakkında o da benim hakkımda öyle şeyler yazdı. Tabii ortam biraz üzüntülüydü. Ağlayanlar oldu, bende ağladım belli etmesem de. Yarın kendimi hiç tutamam ama. Bir daha göremeyeceğim onu. Siz benim yerimde olsaydınız kendinizi nasıl bu durumdan kurtarırdınız? Çünkü benim artık kendime yeni bir hayat kurmam lazım. Bir daha göremeyeceğim için onu hatırlamakla kötülüğü kendime ederim. Arada bir zaten ziyarete gelecek etüte. Ama gelse gelse 1 gün gelir 2 gün gelir daha da gelemez. Başınızı ağrıttıysam özür dilerim yine de yazıp sizden fikir almak istedim. Ne yapacağımı bilmiyorum çünkü.
Son düzenleyen: Moderatör:
