Sınıfta rezil oldum

Çok utanılacak bir durum yok. Böyle şeyler hepimizin başına gelebilir böyle olayları herkes yaşıyor kafana takmanı gerektirecek bir durum yok. Arkadaşlarınla sosyalleş ve sosyal fobini yenmeye çalış.
 
Nadiren tahtaya çıktığın için olabilir. Daha sık çıkarsan alışırsın ve titreme, utanma, konuşamama gibi durumlar meydana gelmez. Sosyal fobi dediğin şeyin üzerine gitmek durumundasın. Eğer bu olaydan nefret ediyorsan ve değiştirmek istiyorsan, fobiyi tetikleyen şeyleri daha sık yapman gerekiyor. Böylece alışırsın ve kurtulursun.
 
Çok utanılacak bir durum yok. Böyle şeyler hepimizin başına gelebilir böyle olayları herkes yaşıyor kafana takmanı gerektirecek bir durum yok. Arkadaşlarınla sosyalleş ve sosyal fobini yenmeye çalış.
Mesele o kötü anı yaşamak değil, sürekli başıma gelecek olması. Arkadaşlarım var, onlarla konuşuyorum zaten. Benim asıl sorunum topluluk önünde konuşmak.

Nadiren tahtaya çıktığın için olabilir. Daha sık çıkarsan alışırsın ve titreme, utanma, konuşamama gibi durumlar meydana gelmez. Sosyal fobi dediğin şeyin üzerine gitmek durumundasın. Eğer bu olaydan nefret ediyorsan ve değiştirmek istiyorsan, fobiyi tetikleyen şeyleri daha sık yapman gerekiyor. Böylece alışırsın ve kurtulursun.
Sadece tahtaya çıkmadığımdan değil ki. Ona kalacak olursa sunum dışında kimse tahtaya çıkmadı. Ayrıca iki kez sunum yaptık.
 
Bugün size sınıfta nasıl rezil olduğumu anlatacağım. Öncelikle biraz kendimi tanıtayım. Genel olarak içe dönük, sessiz, utangaç, öz güveni olmayan, sosyal fobili biriyim. Bunun için birkaç kez doktora gitmeme ve ilaç kullanmama rağmen maalesef hiçbir faydası olmadı. Neyse konumuza dönelim. Bugün sınıfta beraber tabu oynarken sıra bana geldi ve tahtaya çıktım. Kelime kartlarını elimde tutarken ellerim ve bacaklarım çok fazla titremeye başladı, herkes bunu gördü tabii. Hoca da sakin ol dedi. Titrememesi için kendimi tutmaya çalıştım ama olmadı maalesef. Sonra birkaç kişi elin niye titriyor dedi ben de bilmiyorum dedim. O an gerçekten yerin dibine girip oradan yok olmak istedim. Herkesin gözünde öz güvensiz, utangaç, korkak biri gibi gözüktüm. Üzerinden kaç saat geçti hâlâ unutamıyorum. Ömür boyu ben bu sosyal fobiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum. Hayatım bitmiş benim, sosyal fobi hayatımı bitirdi. Gerçekten kendimden nefret ediyorum.
Rezil olma nerede ?
 
Lisede olan şeyler genelde o gün için olur ve biter. Takma derim, sen takmazsan zorbalar bile senin karşına bu tarz şeyler çıkaramazlar. Bu arada olur yani bana pek rezil olma gibi gelmedi.
 
Bugün size sınıfta nasıl rezil olduğumu anlatacağım. Öncelikle biraz kendimi tanıtayım. Genel olarak içe dönük, sessiz, utangaç, öz güveni olmayan, sosyal fobili biriyim. Bunun için birkaç kez doktora gitmeme ve ilaç kullanmama rağmen maalesef hiçbir faydası olmadı. Neyse konumuza dönelim. Bugün sınıfta beraber tabu oynarken sıra bana geldi ve tahtaya çıktım. Kelime kartlarını elimde tutarken ellerim ve bacaklarım çok fazla titremeye başladı, herkes bunu gördü tabii. Hoca da sakin ol dedi. Titrememesi için kendimi tutmaya çalıştım ama olmadı maalesef. Sonra birkaç kişi elin niye titriyor dedi ben de bilmiyorum dedim. O an gerçekten yerin dibine girip oradan yok olmak istedim. Herkesin gözünde öz güvensiz, utangaç, korkak biri gibi gözüktüm. Üzerinden kaç saat geçti hâlâ unutamıyorum. Ömür boyu ben bu sosyal fobiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum. Hayatım bitmiş benim, sosyal fobi hayatımı bitirdi. Gerçekten kendimden nefret ediyorum.

Aynı şeyleri yaşıyoruz biliyor musun tıpkısının aynısı hem de. Millet anca takma kafana herkes unutur falan diyor da ben nasıl unutucam öyle anları. Her gece yastıgı yüzüme kapatıp aklıma gelince kendimi boğmadan nasıl yapacağım? Gerçi onlarda haklı...biz istemeden olmaz ki. Ne arkadaş çevrem var ne hoşlandığım kıza açılabiliyorum ne aniden tarzımı değiştirebiliyorum ne derste parmak kaldırabiliyorum ne yanımda ki çocuktan silgi isteyebiliyorum ne yere dusen kalemimi yerdem alabiliyorum ne kafamı sağa sola cevirebiliyorum ne disari cikip ekmek almaya gidebiliyorum. Bir şey daha sormak istiyorum bu bende cok olan bir şey. Her an evden disarisinda olecekmis korkusu var mi sizde? Ornegin ekmek almaya giderken arkanizda hep bir ayak sesi falan duyuyor musunuz? Sanki beni oldurmek icin takip ediyorlar gibi. Arkami da donemiyorum arkada eger gercekten biri varsa diye oylece dik dik bakmak istemiyorum. İcinden boyle "lutfen beni oldurme, lutfen beni oldurme"laflari zaman gectikce artik katlanamayip "lutfen oldur, lutfen oldur, uzatma lutfen"e donusuyor mu? Bu da anksiyete ile mi alakali?
 
Bugün size sınıfta nasıl rezil olduğumu anlatacağım. Öncelikle biraz kendimi tanıtayım. Genel olarak içe dönük, sessiz, utangaç, öz güveni olmayan, sosyal fobili biriyim. Bunun için birkaç kez doktora gitmeme ve ilaç kullanmama rağmen maalesef hiçbir faydası olmadı. Neyse konumuza dönelim. Bugün sınıfta beraber tabu oynarken sıra bana geldi ve tahtaya çıktım. Kelime kartlarını elimde tutarken ellerim ve bacaklarım çok fazla titremeye başladı, herkes bunu gördü tabii. Hoca da sakin ol dedi. Titrememesi için kendimi tutmaya çalıştım ama olmadı maalesef. Sonra birkaç kişi elin niye titriyor dedi ben de bilmiyorum dedim. O an gerçekten yerin dibine girip oradan yok olmak istedim. Herkesin gözünde öz güvensiz, utangaç, korkak biri gibi gözüktüm. Üzerinden kaç saat geçti hâlâ unutamıyorum. Ömür boyu ben bu sosyal fobiyle nasıl yaşayacağım bilmiyorum. Hayatım bitmiş benim, sosyal fobi hayatımı bitirdi. Gerçekten kendimden nefret ediyorum.

Eğer hastalıktan dolayıysa bunda utanacak bir şey yok ki. Kendinden nefret etmene de gerek yok çaresine bakmamız lazım ayrıca sınıftaki tipler ne görse güler zaten neredeyse.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı