İnsanların kendilerini önemli görmesinin sebebi bilinç kavramıdır. Diğer canlılardan farklı bir özelliğimiz bulunmamaktadır. Evrim, canlı farklılıklarının sebeplerini ihtiyaç olarak görür. İnsan harici canlılarda bilinç kavramı gelişmemiştir. O yüzden öleceğini bilen tek canlı, insandır.
Bilincin us kazanmasından sonra ihtiyaç duyduğu şeylerden birisi ise ölüm kavramına mantık aramaktır. Ölümü anlamlandıramayan us, "Lan o zaman birisi bizi yarattı. Niye yaratmış ola ki?" diye kendisine sorup, farklı cevaplar oluşturmuştur. Bunlardan biri de öte dünya, ahiret, ölüm sonrası yaşamdır.
Eğer Tanrı varsa, koca evrende hiçbir öneme sahip olmayan insanlarla iletişime geçmesi mantıksızdır. Buna inanan ya korkaktır ya da birkaç tahtası eksiktir.
Hiç düşündün mü Allah neden Sokrates gibi kimsenin işine karışmayan, kendi kendine hayatını sürdüren birini değil de, İbrahim gibi putları kırıp, sorulunca da "Ne bilem la? Belki sizin Tanrınız(putunuz) kırmıştır. Bak sopa onun elinde." diyerek hınzırlık yapan, yalan söyleyen birine peygamberlik verdi diye?
Ya da Tanrıya güvenmeyip yasak meyveyi yiyen Adem ve Havva'yı kutsayıp da, Diyojen gibi Büyük İskender'den her türlü zenginliği alabilecekken "Knk, azıcık ileri kaykıl. Gölge etme, başka ihsan istemem." diyen birini kutsamadığını?
Anlamsız...
