Hocam bana da saçma geliyor. Aklıma gelen bütün düşünceler, insanların karşısında sergilediğim hareketlerim. Geçen öğretmenim gelip bana bir sorunun mu var çok düşüncelisin dedi. Bir şeyim yok dedim. Hocanın gözlerine bakamıyorum. Nefes alamıyordum. S*lak gibi duvara bakıyordum. Sonra öğretmenim kollarımdan tutup kendine çevirdi. Gözlerime bak dedi bakamadım. Gözlerim yaşardı. Nefes alamadım. O gün kendimden öyle nefret ettim ki anlatamam. Düşünceli olmamın nedeni kafamda sürekli kaygı olması. Kendimden nefret ediyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.
Aileme söylüyorum. Büyütme diyorlar büyüyünce geçer diyorlar.