Sosyal ortamlarda konuşamamak

Seni anlıyorum Discord verirsen daha samimi şekilde konuşabiliriz .

-

rico dedi:

Acil çözmen lazım bu konuyu. İstersen ilerde milyonların olsun eğer böyle bi problemin varsa çok psikolojik sorun yaşarsın(okb, anksiyete). Tavsiyem bi dövüş sanatı bul kick box gibi. Ya da fitness'a başla direk. Emin ol gerisi gelir teşekkür edersin bana bi gün.

Genişletmek için tıkla...

Anksiyeteyi araştırıp baktım sanırım bende var.

Arda KC dedi:

Seni anlıyorum Discord verirsen daha samimi şekilde konuşabiliriz .

Genişletmek için tıkla...

Teurastaja.#5440

Kendimi gördüm ama karşı cins konum biraz daha açık. Utandığımdam hakkımı bile alamıyorum, diyorum önemli değil konuyu açmama değmez diyorum ama gece aklımı yiyor bu konular hep sonradan pişman oluyorum.

6Açıkçası bende 11. sınıfa geçtim imam hatip Lisesin'de okuyorum ne kadar ıstemesem'de bazı Sebepler'den okuldan ayrılmıyorum. Her neyse bende sanal Ortamlar'da çok rahat oluyorum ama iş gerçek ortama geldiği zaman genelde susmayı bir Kenar'da oturmayı tercih ederim. Küçükken 5-7 sınıf zamanlarım'da sosyal biriydim. Nedense sonradan asosyelleşmeye başladım bu durumun o zaman farkında değildim. Başıma bir olay geldi bunun sonrasında'da. Orta Okulu'da imam hatip okudum ondan dolayı kızlarla muhabbetim olmadı. Lise yi hala imam hatip de okuduğum için yine kızlarla muhabbetim yok. Bazılarınız diyebilir imam hatiple kızlarla konuşma'nın ne alakası var diye açıkçası çok fazla etkiliyor. Benim gibi bayağı tanıdığım var ondan imam hatip e gitmenizi önermem. Her imam hatip okuyup mezun olan kişiler üzerinden bir yanlış bilinen bilgi var. İmam hatip te okuyanlar dini iyi bilir müslümanlığın ne olduğunu bilir vesaire. Açıkçası ben imam hatip e gidiyorum ama deistim. Evet dini bilgilerim var ama benim gibi imam Hatip'de okuyan ama müslüman olmayan çok kişi var. Neyse neden bu konuya girdim açıkçası bilmiyorum bir içimi dökmek istedim. Ben muhafazakar bir ailenin çocuğuyum en büyük Etken'de asosyal Olmam'da sanırsam bu hep kızlardan uzaklaştırılmaya çalıştım gibi aklımda kurguladım sanırsam o yaşlarda. Imam hatipler arasında farklar var bir de bizde her şey ayrı ayrıydı. Kantin'ler farklı bahçe'ler farklı, bir okul girişinde erkek ile kız yan yana olabiliyor. Törende bile onlar arkada biz önde olurduk arada bir bahçe mesafe bir de. Benim gerçekte asosyal olmamı bunlar gibi etkenler tetikledi. Üniversite'de düzeleceğimi düşünüyorum ama. Neden ailene bu konutu açmıyorsun derseniz. Ailem açıkçası cahilinde cahili adam gibi iletişim kuramıyorlar imam hatip haricî bir okul yok onların gözün'de. Konuşma olarak dilim iyi ne kadar asosyal Olsam'da. Kendimi evde sürekli bir şeyler ile meşgul ediyorum. Bir başka sorun konfor alanımdan çıkamıyorum. Ne kadar denesem de hep bir engel hep bir hüsran. Bir Keresin'de cuma namazına gitmemiştim o zaman müslümanım kızların bahçesine girip 5-7 sınıf arasında bir zamandı öylesine yürüyordum. Kendi bahçem bonboştu. Direk fark edildim kızların bahçesin'de bayan öğretmen beni öyle bir azarladı ki sanan da dersin suç işledim. Bir de bunu kızların yanında yaptım kızlar bir gülüyor o hocanın varya neyse. Bu olayda bende psikolojik olarak etki bıraktı. Kendim asosyal olmak istemedim ama zorla olduruldum. Ama üniversitede kendimi toparlamaya çalışacağım kızlarla konuşmaya çalışacağım ve bulunduğum ilde değil başka ilde ünüversiteyi okuyacağım. Biraz yazım uzun oldu kusura bakmayın.

Senin gibi insanları görünce gerçekten çok şaşırıyorum. Bence senin sorunun küçüklükten beri yetiştiğin ortam ve yetiştirilme tarzın. Küçük yaşlardan beri sokaklardayım.Liseyi dışarda okudum. Lisede bile baya ortam yapmıştım.Olay sende bitiyor. Kendini iyi pazarlayacaksın ağzın iyi laf yapacak sokak tabiriyle yırtık olacaksın o zaman saygı duyulan birisine dönüşüyorsun .

23 Yaşındayım, seninle aramda 2 fark var. 1.'si ailemin beni her konuda olduğumdan daha iyi ve yüksek görmeleri. (Ailemle gurur duyuyorum) 2. Si hep kovalanan taraf oldum ( gerçekten istemesem de) Onun dışında hayatımda hiç bir dönem birine ihtiyaç duymadım, birisiyle konuşmadım, veya ilk yazan/sohbet başlatan olmadım. Çocukluğumdan beri bir çok psikolojik sorunum var, insanlardan uzak kalmak hep 1. tercihim olmuştur. İnan bana ne demek istediğini anlıyorum ve bunun bir sorun olduğunu düşünmüyorum kardeşim. Önerim ise, spor tarzı bir şey veya bir hobi bulman yönünde. Çalışmayı düşünmeden önce sanat düşün bi... belki bir sanat dalına karşı dahilik vardır içinde. Problem olarak görüyorsan zaten eninde sonunda düzeltirsin.

Anlatacak birşeyler öğrenmeye bak. Sonra onları insanlara anlat. Artık gerisi sana kalmış

medmaster dedi:

Senin gibi insanları görünce gerçekten çok şaşırıyorum. Bence senin sorunun küçüklükten beri yetiştiğin ortam ve yetiştirilme tarzın. Küçük yaşlardan beri sokaklardayım.Liseyi dışarda okudum. Lisede bile baya ortam yapmıştım.Olay sende bitiyor. Kendini iyi pazarlayacaksın ağzın iyi laf yapacak sokak tabiriyle yırtık olacaksın o zaman saygı duyulan birisine dönüşüyorsun .

Genişletmek için tıkla...

Ben de sizin gibiydim çocukken, ondan sonra özgüvenim cidden çok düştü ve şu an aynı bu arkadaş gibiyim

Teurastaja. dedi:

Günde 1 yada 2 saat kitap okuyorum.

O an sohbet edecek bir şey aklıma gelmiyor.

İnan hiçbir şeyi umursamıyorum akışına bıraktım ne olursa olsun.

Genişletmek için tıkla...

Ben de aynı durumu birkaç yıl evvel yaşıyordum. Ama artık eh yetti be dedim. Bundan böyle yavaş yavaş kendimi açtım. Eğer birinin sana bir şey demesinden korkuyorsan yine de söyle gitsin çünkü demeyecekler. Benim sorunum, ile senin sorunun belki farklıdır ama bence ilk önce yapmalıyım demelisin. Hatta demişsin ama bırakmışsın. Eğer bu böyle gitmez diyorsan yeniden ben değişmeliyim demen gerek.