Sosyalleşememek ve içe kapanıklık

Aslında forum sayfaları bu tarz soruları en son danışmak isteyeceğim yerlerdendir; çünkü art niyetli insanlar her yerde bulunuyor. Özellikle 8 yıldır psikolojik tedavi gören birisi olarak; 1 yılı aşkın süredir kendimi iyi hissetmiyorum. 2021'in yaz aylarında tam depresyon hastalığından kurtulmuşken birden sapkın cinsel fantezilerim patlak verdi.

O zamanlar bir kızla konuşuyordum. Bir gün kızla aramız bozuldu ve 1 yıl boyunca kendisini göremedim. Çok ilginç bir şekilde kız kendini bana aşırı sevdirmişti. Bu 1 yıllık süre içerisinde okuldan bir kıza ilgi duymaya başladım; çünkü önceden konuştuğum kıza tip olarak kendisini benzetiyordum. Bu kız ise unutma sürecimi daha da zorlaştırdı. Öyle ya da böyle, zamanla bir şekilde unuttum kendisini. Tahmin ettiğiniz üzere mastürbasyon bağımlısıydım.
Her seferinde kendime bunun son olduğunu söylesem de son olmadığı gibi stresimi artırıyordu. Şu an ki süreçte ilaç kullanan, bilinç bulanıklığı olan, gergin, kaygılı, kendine olan saygısını günden güne kaybeden biriyim.

Yaşıtlarım üniversite sınavına çalışırken ben 1 yıldır evde oturuyorum. İyice içime kapandım, 1-2 arkadaşımla WhatsApp'tan zaman zaman yazışıyoruz. Hiçbir sosyal aktivitem olmadığı gibi kötü alışkanlıklardan hala kurtulmaya çalışıyorum. Ailemi de kendimi de yıpratmaktan çok yoruldum. Bir sürü psikolog geziyorum ama süreç aşırı yavaş ilerliyor ve hiçbir faydasını göremiyorum.

Aşırı içime kapandım ve insanlarla göz göze gelemiyorum. Sokağa çıkamıyorum. Tek başıma minibüse binip bir yere gitmeye cesaretim yok. Zaten daha önce hiç tek başıma semt dışına çıkmadım. Arkadaşlar, sokağa çıktığımda yaşıtlarımı sosyalleşirken görüyorum. Ben kendimi 18 yaşında gibi değil, çocukmuşum gibi hissediyorum. Zaten p*rno bağımlılığından kurtulmaya çalışırken, denizde çırpınır gibi iyice battım.

Depresyona girmemle bütün arkadaşlarım teker teker çıktı hayatımdan. Buraya kadar okuduysanız size içten çok teşekkür ederim. Bana rica etsem düzgünce, insan gibi tavsiye verecek olan var mı? Çok kötüyüm.

Tavsiye verebilecek yetkinlikte olduğumdan emin değilim ama konuşmak iyi gelebilir. En azından "Hiçbir sosyal aktivitem olmadığı gibi kötü alışkanlıklardan hala kurtulmaya çalışıyorum." cümleniz için bir şeyler söyleyebilirim.
Evde oturup sabah akşam mastürbasyon yapmak bu yazdığınıza çözüm değil, bunu kendiniz de biliyorsunuz ama bundan en kolay kaçış yolu olarak onu gördüğünüz için böyle davranıyorsunuz. Keyif alacağınızı düşündüğünüz şeyler yapmaya çalışın, yaşadığınız şehri gezin, müzelere gidin, kültürel faaliyetlere katılın. Benim için gezmek daha kolay, kitap okumak daha kolaysa onu da yapabilirsiniz. Film izlemek başka bir örnek buna. Bu çemberi farklı şeyler deneyerek kırmanız gerekiyor.

Öncelikli olarak profesyonel destek almaya devam etmeli ve kendinize zaman tanımalısınız. Şahsi düşüncem dışarıya biraz daha sık çıkmanız. Dışarı çıktığınızda herhangi bir aktivite yapmanıza da gerek yok. Evde oturup bir aktivite yapmaya çalışmak muhtemelen ters tepecek veya hiç çalışmayacaktır.

Kendinize günlük bir hedef koyarak, örneğin günde 4000 adım, yürüyüş yapabilirsiniz. İlk aşamada küçük adımlar atmak önemli. Daha sonra kendinize bir hobi bulabilirsiniz örneğin. Bu alışılagelmiş şeylerden olmak zorunda değil. Ancak bu süreci atlatmak kolay ve hızlı olmayacaktır. Henüz yaşınız da oldukça genç, ilk aşamada kendinize olan güveninizi kazanıp ilerleyen yıllarda bir üniversite macerası öneririm. Bu macera zorlu olur derseniz varsa iki yıllık bir mesleki eğitim olabilir. Maddi gücüm yeter derseniz daha profesyonel mesleki eğitimler de alabilirsiniz. Hem sosyalleşir hem de bir meslek edinerek kendinize bir yol çizmiş olursunuz.

Nitekim bir profesyonel değilim, tavsiyelerim sadece kendi hayat deneyimlerinden hareketle yazılmıştır.

Sizin durumunuz biraz psikolog aracılığıyla çözülebilir gibi gözüküyor. Konuyu sonuna kadar okudum ve şunları söyleyebilirim, tamamen kendi düşüncelerimdir.

Hayatına illaki birden fazla kız girecek ya da girmeyecek, bu kısım sana bağlı. Sonuçta insanız, insan sosyalleşen varlık, yalnız başına yaşayamayan varlığız. Yeri gelince reddedildiğin ya da sevilmediğin zamanlar da olacak. Bunların hepsi doğal durumlardır, önemli olan her şeye rağmen ayakta kalabilmektir. Herkesin yeri geldiğinde yaptığı hata olmuştur fakat önemli olan aynı hatayı tekrarlamamaktır. Kendi kendine bu hatayı ya da kusuru tekrarlamayacağım şeklinde söz vererek elinden gelen çabayı göstermeni tavsiye ediyorum. Umarım her şey istediğin gibi olur

Çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz için.

Yardımcı olmaya çalıştığınız çok için teşekkür ederim. Psikoloğa devam edeceğim.

Teşekkür ederim.

Senle aynı yaş grubundanım ve anksiyete yüzünden hayatım mahvoldu. Yaşıtlarım gençliğin verdiği sarhoşlukla mutlu bir şekilde yanımdan geçerken onları bir dilenci gözleriyle kenardan seyrediyorum.

Konulan bir tanı var mı?