Bizimkiler konuşmayı bırak ele bile zor geliyor. Parmağımı yaklaştırıyorum geri geri gidiyor. Dışarıda hele tamamen yabaniler. 1 yıldır besliyorum. On tane eğitim çeşidi denedim ama yok.
Gerçekten mi? Ben bir sultan papağanı görmüştüm dükkanın birinde, daha yavruydu. Dükkan sahibinin kuşu. Ben içeri girince bana ötüyordu konuşuyordu "aşkııım" dedi hatta her elimi görünce oyuncakta bile olsa aşağı inip başını uzatıp sevdiriyor. Almayı çok istedim ama dükkan sahibi vermedi. Hala o kuşu arada gidip seviyorum. Sultan papağanı alma isteğim böyle başladı aslında.
Daha fazla mı ilgi istiyorlar? "Bebek gibi ilgilenmek" deyimini yalnız kalınca strese girmesi açısından mı diyorsunuz yoksa genel kafes, yem bakımının teferruatlı olması açısından mı?
