Tek Başına Yemek Yemenin Verdiği His

Yalnızlık o kadar da iyi değil. İnsanı üzer.

Yanlız olduğum zaman gece 2-3 gibi saatlerde Ketçaplı Makarnamı alıp LFS oynamayı çok seviyorum bağımlılık yapıyor tabi makarna oyunu oynarken üstüne dökülmezse.

Yalnızlıktan güzel bir şey var mı ki? Son 4 yıldır etrafımda bıraktığım az sayıda arkadaşımla (7-8 kişi) arada bir görüşmek ve kız arkadaşımla vakit geçirmek dışında sosyal faaliyetlerini sıfırlamış biri olarak şunu diyebilirim ki; toplumun kendisinden uzaklaşıp uzaktan bakınca insanların ne kadar kendi iradeleri dışında yaşadıkları görüyorum. Sosyal hayat demek, kendinden sürekli taviz vermek, istemediğin halde sırf çoğunluk istiyor diye onlara uymak ya da kendi isteğin için başkalarıyla sürekli çatışma zorunluluğu demek.

Ne kadar çok insan = O kadar fazla sorun, o kadar fazla taviz, o kadar fazla kazık, o kadar fazla "takip" etmek demek.

Yalnız kalmayı başarıp kendi odama çekilip kitap okuyarak, bir şeyler araştırarak, kendi istediğim şeyleri izleyerek ya da oynayarak vakit geçirdiğimde yemeklerimi de bilgisayar başında film izlerken yiyorum. Açıkçası toplu şekilde yemek yemekten çok daha sevdiğim bir durum bu.

En sevmedigim eylemlerden biri tek basina yemek yemek. Düsünsenize karsinizda konusacaginiz, yemek hakkinda yorum yapacaginiz, tuzu uzatir misin? Diyeceginiz kimse yok. Bu yüzden yemek saatinde her zaman esim ve cocuklarimi karsima oturturum.

Çok severim bunu. Açıyorum müziği keyfime bakıyorum. Bazı insanlar ''tek başına olmuyor'' dese de ben bu konuda ısrarcıyım, tek başına olmak en keyifli şey yemek yerken. En azından ağzını şapırdatarak yemek yiyen birinin sesi olmuyor.

Bir şey yiyip içmeden önce, ne yiyip içeceğinizi değil, kiminle yiyip içeceğinizi düşünün; çünkü yanında arkadaşı olmaksızın yemek yemek ancak bir aslana ya da kurda mahsustur.

-Epicirus (Epikür)

Aslan mısınız yoksa kurt mu? Aslan demişken @Silinen üye.

Ben fazla kalabalığı sevmem. 5 yıldır tek yaşıyorum ve yalnızlığın avantajları olduğu gibi dezavantajları da fazlasıyla var. Bazen her insanın boşluk dönemleri olur. İşte o zaman normalde tek yapılmasından hoşlanmadığım şeyleri bile tek yaparken zevk alıyorum. Bu dönemde yalnızlık kendimi daha iyi hissetmeme, kendimle baş başa kalarak kendimi daha da çok tanımama sebep oluyor.

Ayaklarını uzatıp, sevdiğin diziyi izlerken yemeğini yemek çok hoş oluyor. Bazen de ben yemeğe bakıyorum, o da bana bakıyor öyle. Kısacası ruh halime göre değişiyor. Uzun zaman boyunca tek yediğim için birinin bana eşlik etmesinden daha çok hoşlanırım. Tatlı bir sohbet eşliğinde, onun gözünün içine bakarak, düşünerek yemek yemenin keyfi de ayrıdır. Sevdiğiniz biriyse tabii ki

Ben de severim bu hissi. Bir hoş geliyor insana. Aslanlar da sever. Onlar da yalnız avlanırlar. Yemeklerini paylaşmayı pek sevmezler.

İnsanın aklına türlü türlü düşüncelerin geldiği zaman.