Zaten bu sıkıntılar ailede başlıyor. Ben mesela kendimi düşünüyorum, lise veya ortaokul, hoca biraz sinirli baksa bile üzülürdüm moralim bozulurdu. Ya da ne bileyim biraz beni kötülese, aileni arayacağım vs dese herhalde yerin dibine girerdim ama tabii böyle şeyler olmazdı. Şimdi çocuğa bunu diyorum, sınıfta havalı olacak ya, arayın hocam, bir şey olmaz hocam diyorlar. Dışarıda tek başına görüp konuşuyorum balon gibi sönmüş oluyor. Neyse bir süre sonra aile işin içine giriyor dibine kadar çocuğunu savunuyor. Düşünsene çocuk sınıf tekrarına kalmış,min 15 tane tutanak yemiş, devamsızlık 12 gün (yardımcı bırakmayarak aslında yönetmeliğe aykırı geliyor) yine de bu çocuğun velisi ile görüşünce bizim çocuğumuz böyle yapmaz, ayrımcılık yapılıyor vs diyor ya da ne bileyim direkt gelip idareyi tehdit eden de oldu hatta bana karşı da 1-2 kez ufak tefek tehdit oldu ama ben taviz vermedim, ben her gün buradayım kim geliyorsa gelsin dedim aradan bayağı zaman geçti sözde hala gelecek velileri
Temel sıkıntı çocuğunu iyi de olsa kötü de olsa daima destekleyen aileler. Yahu bir dur düşün bu çocukta sıkıntı var, biraz eğitim ver, korkut, biraz yola getir. Veli toplantısında iyi öğrencilerin velileri iyi şeyler duydukça haklı olarak göğüsleri kabarıyor, bu duyguyu herkes yaşamak ister ama bazı aileler resmen çocuklarının bataklığa batmasını onları destekleyerek kolaylaştırıyor.
Yani bir de bunca şeyin üzerine MEB gitgide açığa geçmeyi zorlaştırıyor. Sıkıntılı öğrencilere çözüm bulunmuyor, okul idareleri yumuşak davranıyor, eskiden en azından sıkıntılı tipler açığa geçerdi şimdi eğlencesine okula geliyorlar. Ne diyeyim bir yandan boş ver deyip geçesim geliyor bir yandan dert yakınasım geliyor ama bildiğim bir şey var ki genel olarak devlet eğitimde disipline önem vermedikçe zamanla öyle şeyler göreceğiz ki bugünleri bile özleyeceğiz
