Tüm sevdiklerimin sonu ayrılık oldu

15 yaşındayım ve her şeyin yaş kitlesinin anormal derecede düştüğünü düşünüyorum. Daha kıçımızı toplamayı bile bilmiyoruz. Ne sevgilisi?
Açıkçası daha çocuk olduğumuz için ve duyguları aşırı yoğun bir şekilde yaşadığımız için bu yaşlarda sevgili yapmanın pek bir sıkıntısı olacağını düşünmüyorum, tam aksine çok güzel bir deneyim olduğunu düşünüyorum. Sadece duyguların ön planda olduğu bir ilişkiyi bence herkesin yaşaması gerek ve bunun için en uygun yaşlar 15, 16, 17.
 
Açıkçası daha çocuk olduğumuz için ve duyguları aşırı yoğun bir şekilde yaşadığımız için bu yaşlarda sevgili yapmanın pek bir sıkıntısı olacağını düşünmüyorum, tam aksine çok güzel bir deneyim olduğunu düşünüyorum. Sadece duyguların ön planda olduğu bir ilişkiyi bence herkesin yaşaması gerek ve bunun için en uygun yaşlar 15, 16, 17.

Katılmıyorum, sevsem bile olmaz.
 
Kalp, bir organdan çok, ruhu veya tutkuyu ince bir çizgide tutmayı başaran, anın farkında olandır; Allah yolunda doyurulma çağına gelmediği veya gençlikte beyinde esen tuhaf sorulara cevap aramak için eşlik ettiğinden amacından sapıp yorgun düşer...Kaybetmeyi, ardında bırakmayı, en önemlisi de katlanabilmeyi öğrenebilmesi hayatının bir parçasıdır, kaybettikçe küfre ve yanlışa gidip o an sona ulaştığını sanır...

Karşındaki mahlukatı veya bir tutkunu öyle büyütürsün ki vakti geldiğinde, elinde sıfırdan başkası olmaz. Böylece tecrübe ederek, duygusuz ve somurtkan bir insana veya hırsına yenik düşmüş bir küffara bürünmen an meselesidir; çok kez karamsar olup, umutsuzluk dolu yıllar geçirebilirsin. Uzun vadeli düşündüğünden olur bunlar...Eğer anı yaşayabilirsen, zamanın ne kadar da düzenli aktığını ve çevrende olup bitenleri idrak edip özümseme imkanına kavuşursun.

Sıkıntın, anı yaşayamamak; uzun vadeli düşünmen için çok erken, insan anlaşılmadığını sanıp durur. Düz insan diye tabir ettiğim, anlık hazları veya trendi takip etmeye çalışan insanlara bakarak kendini yerme; anlaşılmaz değilsin, insanlar anlamaya gayret etmiyor.
Tevekkül edebilirsen, gerisini de getirirsin inşallah.
 
Tüm içten inandığım, sevdiğim, hayat arkadaşı dediğim kızlarla en sonunda aynı yola giriyor. Artık bu durumdan sıkıldım. En iyisi hiçbir şey yapmamak. Sevmeyin dostlar sonunuz ayrılık.
Hocam siz ben misiniz acaba? Cidden hikaye ne olursa olsun sonu aynı bitiyor, bende bıktım usandım. Ne olup ne yaşandığı fark etmeksizin sonu aynı, aynı son. Sanal olsun reel olsun, her seferinde işte bu sefer diye inanıp yine geçmiş yaşanıyor. Hissizleştim artık sonucunda üzülsem üzülsem 1-2 gün sonra normal devam ediyorum.

İlk sevgililer günü hediyemi almıştım ve elleriyle anlamlı bir hediye yapmıştı. Ertesi ay sınavlarla dolu bir ay olacağı için kendisine de demiştim pek aktif olamayabilirim diye. Sonuç şu "son haftalardır kasıntıyız zorlamaya gerek yok sıkıldım."

Bir insan bu kadar incelikten nasıl düşüncesiz bir hale dönüştü anlayamadım. Engelledim.

Yaş, ergenlik gibi durumlardan nutuk çekecek arkadaşlar varsa reşit olmama 1 yıl kaldı. Zaten ben de alternatif sonlara hazırlıyorum kendimi. Ayrılık sonu öyle yıkıklık tripleri sürse sürse maksimum 1 gün. Olsa da olur olmasa da olur kafasındayım yani, boş.

Ve reel olacağım kişinin emin olduğum kişi olmasını istemiştim. O yüzden bir tık daha fazla üzüldüm ve hata yaptım. Neyse bir yerden başlamak lazımdı.
 
Uyarı! Bu konu 5 yıl önce açıldı.
Muhtemelen daha fazla tartışma gerekli değildir ki bu durumda yeni bir konu başlatmayı öneririz. Eğer yine de cevabınızın gerekli olduğunu düşünüyorsanız buna rağmen cevap verebilirsiniz.

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı