Türkiye'nin deprem ile olan bilinçsizliği

Bu depremler galiba bir ders çıkartmıyor.. Devlet öyle düşünüyor yani.

Depremde ölen kişilere kader diyeni gördük. Daha neyi göreceğiz...

6 Şubat depremini bende yaşadım. Gaziantep Şahinbey'de oturuyorum. İlk depremin merkez üssü olan bir şehir. Şahinbey'de yıkılan bina sayısı ne kadar az anlatamam. İbrahimli yerle bir oldu. 4-5 Milyona satılan evler bile hasarlı. Denetim olunca bakın nasıl binalar ayakta kalıyor. Örnek veriyorum Bülbülzade Mahallesi. Evlerin çoğu 4-5 Katlı. İlçe başkanı burası yokuş olduğu için 5 Kat sınırı koymuş. 0 Ağır hasarlı ev çıktı. Görüyorsun işte. Denetim hayat kurtarıyor.




Hatay 600 Konutlar sitesi. Bütün bloklar kağıt gibi. Binaların hiç mi kontrolü yapılmaz ya. 3000 Kişiden fazla kişi yaşıyordu bu sitede. Bu canların hakkını kim verecek?




Trend Garden Rezidans. Nasıl kağıt gibi yıkıldı dağıldı bu bina. Denetimsizlik. Bina yeni yapılmıştı. Arkasındaki bina sapasağlam ayakta duruyor. Devletin denetimsizliği yüzünden bir çok bina insanlara mezar oldu.




Alpargün Apartmanı. 1. Depremde yerle bir oldu. 27 Haziran 1998 Depremini yaşamış bina ayakta kalamadı. 28 Yıllık binanın çevresi sapasağlam ayakta duruyor. Müteahhit mukadderat dedi.




Ayşe Mehmet Polat sitesi... 6 Binanın 4'ü yıkık. İbrahimli'nin eski binalarından biriydi. Binanın giriş katları incecik kolonlar gibiydi. Binanın altı boşluk üstü 8 katlı bir mezar. Göz göre göre geldi felaket. Denetimsizlik buna sebebiyet veriyor işte.

Ve bir çok sayıda yıkılan denetimsiz binalar...

Yaşadığımız onlarca depreme rağmen hala bir ders alamıyoruz. 17 Ağustos 1999 Depremi. İyi bir ders verdi. Devlet yeni yönetmenliği devreye soktu ama nafile. Denetimsiz yapılan binalar, Artık eskiye eskiye ayakta bile duramayan binalar on binlerce kişiye mezar oldu.

Devlet bitmiş yok olmuş. Denetim 0. Adamlar eskilerin betonunu kullanıyor. Kolonu tuğla ile yapıyor. Devlet uyuyor.



Alın size Batman'dan bir örnek. Bu ne denetimsizlik? Adam tuğla malzeme ile kolon dolduruyor. 7.7 ve 7.6 depremlerinde ayakta kalmayı başarmış. Ya bu bina deprem bölgesine yakın olsaydı bu binada kaç kişi can verecekti.

Kahramanmaraş Necip Fazıl Devlet hastanesi. Binanın kolonu çakıl taşı ile doldurulmuş. Duvarlar patlamış yarılmış. Ama çökmedi. Ama çok ağır hasarlı. Denetimsizlik ihmaldir. İhmal ise devletin ihmalidir.

Bir gün gideceksiniz ihmalkarlar sizi...

Farklı bir alandan örnek vererek duruma açıklık getireyim.

Eşimin yengesi gıda mühendisi. Bulunduğu bölgede ilgili yerlerin gıda denetimini yapıyor belediyede. 2 yıl önce yaptığı denetim sürecinde 3-4 firmayla ilgili rapor tuttu. Tuttuğu raporların ardından rapor tuttuğu yerler belediyeye başvuruda bulundu ve cezası da raporu da sistemden düşürüldü. Ardından 3 hafta sonra tayini çıktı yengesinin. Kendisi konu ile ilgili bakanlığa şikayette bulundu ama sonuçsuz kaldı. Şimdi bile anlatıyor, çoğu yerlerin kontrolünde eksiklikler olsa bile rapor tutturulmuyor diyor.

Rapor da şu; örnek veriyorum, süt ürünleri satan bir marketin bu ürünler üzerinde test edilip onaylandığına dair barkod ve seri numarası bulundurması gerek. Bu barkodlar karşılıksız çıkıyor. Ne olduğu, nerden geldiği belli olmayan ürünler hakkında rapor tutuyor ve sistem bu raporu siliyor, ya da sildiriyorlar.

Bu durum, devletin hemen her organında var. Her yerde adam kayırma var. O benim işimi görür, bu adamı ben kullanırım, arada anlaşıp yolu buluruz deyip keyfî hareket edenler var. Sus payı veren, sorumlunun altına araba çeken bile var. Babam anlatıyor hep, eski yönetimlerde de vardı, bir şey değişmedi diyor. El alemin uzay çağında yaşadığı dönemde biz hâlâ nelerle uğraşıyoruz.. Zoruma gidiyor vallahi. Bu durum ne zaman düzelecek, kim düzeltecek bilmiyorum. Hükümete bakıyorum yok, muhalefete bakıyorum yok. Bi cacık olmaz bizden. Taze kan belki işe yarar deyip bir umut diyoruz ama koltuk sevdasından baş da değişmiyor.

Karanlıkta ilerleyen bir trenin içindeyiz. Makinist sürekli az kaldı, sabredin diyor. Ama neye sabrediyoruz, ne için uğraşıyoruz. Ne yapmaya çalışıyoruz hiçbir şey yok ortada.

Bu ülkeden umudum yok açıkçası.