Şu an oturduğum yerden o an yaşayacağım psikolojiyi anlamlandırmam mümkün değil.
İçimde hep bir vatan sevgisi olmuştur. Ama bir tarafımda ise insanın kendi yalanları üstünde düzeni sağlayan bir canlı olduğu düşüncesi ve nihilist yapım, özümdeki çelişkiyi yaşatıyor.
Eğer ailemi ve kendimi feda etsem bir yanım aptallığıma yanarken, diğer yanım "kutsal bir amaç" için ölmenin gururunu mu yaşayacak?
Yoksa bu çelişkinin acısı ile ölüp gidecek miyim?
Bilmiyorum.