Merhabalar şu an 17 yaşındayım. Üniversiteyi ailemin yanında mı yoksa başka bir değil de yurtta mı okusam diye kararsızım. Yani nasıl desem pek girişken bir insan değilim o yüzden başka şehirde ayakta durabilir miyim bilmiyorum. Zaten lise de pek arkadaşım olmadı. Haklı da olsam haksız da olsam kimseyle tartışmam çünkü biri bana durduk yere istediği kadar küfür ederse cevap verecek cesaretim yok. Azıcık daha üzerime gelseler ağlıyorum. O yüzden şu ana kadar kimseyle tartışmadım. Hep kaçtım. Şu ana kadar kendi arkadaşım bildiğim insanlar bile beni maddi, manevi anlamda çok dolandırdı ve onların bana verdiği zararları anlayamayacak kadar saf olduğumu sandılar ama aslında her şeyi anlıyor sadece bir şey diyemiyordum. (Örneğin 3 kişi 15 liralık ortak sigara alacağımız zaman benim cebimden 10 lira çıkar ve 3-4 dal anca içtirirlerdi bana) yani benim kimseye zararım dokunmaz ise insanların da bana dokunmaz sanıyordum sonradan dokunmaya başlayınca belki karşılık vermediğimi gördüklerinde acıyıp daha fazla zarar vermezler sanırdım ama öyle olmuyormuş. Üniversitede de çok dışlanmakdan ve insanların beni kullanmasından korkuyorum. Aslında bakarsanız yalnızlığa zaten alışkınım sadece insanların bana zararı dokunmasa mutlu olurum ama şu ana kadar bu konuda hep hayal kırıklığına uğradım ama üniversitedeki insanlana bir sanş vermek geliyor içimden. Belki iyi insanlardır, belki onlar beni sever, beni kullanmazlar, beni kollarlar diye. Büyük ihtimalle yanılıyorum ama insan umutlanıyor işte. Bana yardımcı olur musunuz?